Hoofdtekst
202.
Bart van Bindsbergen
Een pestoor die dei de rondte. Een pestoor is gewoon um één of een paar kier per joor hüsbezuuk te doen. Toe kwamme dan ook bi'j een hüsholling, doar was 't druk: die hadde geslach. De vrouw was met eur dochter druk om de boel weer aan de kant te kriege. Zi'j harre wos gemaak; dat deie ze vroeger allemaol zo eiges ien hüs. En toe kömp toor de pestoor aan, wao. En zi'j aan 't griepen en gedaon; zi'j harren 't nog zon betje opgerümp gekrege. En toe kömp de pestoor. "Ziezo minskes", harre gezeid, "ik kòm hüsbezoek doen". "O", har moeder gezeid, "dat vin ik fijn van ow, heer pestoor. Gao te mao zitte". Toe gete pestoor, die geet toor zitte. Moeder praot een betje met um. Toe kömp die dochter bi'j moeder, en die flüstert moeder stiekum ien 't oor: "Door leit een stukske darm bi'j de pestoor op de stoel". "God", zei moeder, "probier um 't met 't pörkiesder deraf te kriege". Een pörkiesder hink dan bi'j de kachel; en dat was nog wel tamelijk heit. Now krüp zi'j achter dén pestoor um dén darm door weg te hale. Mao toe zi'j dat aanrik, toe sprink dén pestoor dén sprink van de stuel af. Toe zeite: "Hò", zeite, "wat zin gillie vieze minse". En dén de deur üt. "Ik kòm noait meer hier", harre gezeid, "ak hier zo behandeld wod". Dat deantje had wel iets anders geraak as een darm. De pestoor was noait meer door gewes.
Bron: onbekend.
Bart van Bindsbergen
Een pestoor die dei de rondte. Een pestoor is gewoon um één of een paar kier per joor hüsbezuuk te doen. Toe kwamme dan ook bi'j een hüsholling, doar was 't druk: die hadde geslach. De vrouw was met eur dochter druk om de boel weer aan de kant te kriege. Zi'j harre wos gemaak; dat deie ze vroeger allemaol zo eiges ien hüs. En toe kömp toor de pestoor aan, wao. En zi'j aan 't griepen en gedaon; zi'j harren 't nog zon betje opgerümp gekrege. En toe kömp de pestoor. "Ziezo minskes", harre gezeid, "ik kòm hüsbezoek doen". "O", har moeder gezeid, "dat vin ik fijn van ow, heer pestoor. Gao te mao zitte". Toe gete pestoor, die geet toor zitte. Moeder praot een betje met um. Toe kömp die dochter bi'j moeder, en die flüstert moeder stiekum ien 't oor: "Door leit een stukske darm bi'j de pestoor op de stoel". "God", zei moeder, "probier um 't met 't pörkiesder deraf te kriege". Een pörkiesder hink dan bi'j de kachel; en dat was nog wel tamelijk heit. Now krüp zi'j achter dén pestoor um dén darm door weg te hale. Mao toe zi'j dat aanrik, toe sprink dén pestoor dén sprink van de stuel af. Toe zeite: "Hò", zeite, "wat zin gillie vieze minse". En dén de deur üt. "Ik kòm noait meer hier", harre gezeid, "ak hier zo behandeld wod". Dat deantje had wel iets anders geraak as een darm. De pestoor was noait meer door gewes.
Bron: onbekend.
Beschrijving
Meid probeert met een nog hete pook het stuk darm waarop de pastoor is gaan zitten weg te halen, maar raakt iets anders. De pastoor verklaart nooit meer op huisbezoek te komen.
Bron
Vertellers uit de Liemers samengesteld door A. Tinneveld, Wassenaar 1976, p.175-176.
Commentaar
Zie TINNEV192 voor foto van Bart van Bindsbergen
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20