YPFOE436 - Dit út!

Dit út!
In boer miste op in kear twa skiep yn syn lân en dêr socht er om yn 'e polder. Hy seach alle kanten út, mar der wie neat te finen. Op in stuit kaam der in skries oan fleanen en dy bleau boppe him hingjen. En dy skries rôp mar fan: 'Twieë, twieë, twieë!' De boer seach omheech en sei: 'Jawis, it wienen twa!'
Doe fleach de skries in kear om him hinne en hy begûn te roppen fan: 'Wite— wite—wite—wite—wite!' 'Ja hear', sei de boer, 'hast gelyk—it wienen wite!'
De skries fleach wat fan him ôf en begûn te roppen fan: 'Tit-tút, tit-tút, tit-tút, tit-tút!' Mar de boer ferstie fan: 'Dit út, dit út!' Dat hy sette dy kant út. Wylst seach er hyltyd mar omheech nei de skries. En doe rûn er yn 'e feart.

VDK 1322B* - De roep van (een) vogel(s) verkeerd geïnterpreteerd    VDK 1322B* - De roep van (een) vogel(s) verkeerd geïnterpreteerd   

Een boer mist een keer twee schapen en kan ze nergens in de polder vinden. Dan komt er een grutto aanvliegen die boven hem blijft hangen. Hij roept maar 'twee, twee'. De boer beaamt dat het twee schapen zijn. Vervolgens roept de vogel 'wit'. Ja, het zijn witte schapen. De vogel vliegt iets verder en zegt 'tit-tút'. De boer denkt dat het de juiste richting is en volgt hem. Maar dan vliegt de grutto definitief weg.

Ype Poortinga: De foet fan de reinbôge. Fryske Folksferhalen. Baarn (etc.) 1979, p. 406

26 januari 1973

De roep van (een) vogel(s) verkeerd geïnterpreteerd; "Dit-uit!" - "vijf witte!"

wite    wite   

twieë    twieë   

tit-tút    tit-tút   

2013-03-01 14:46:20