Hoofdtekst
En toen de hemel van koper was
In feint en in faam wennen by in boer en dy boer hie in pappegaai. Op in kear soenen de boer en de frou in dei fan hûs. De frou wiisde de faam oan, wat hja en de feint dy deis ite koenen—gewoane, dagelikse kost. Mar boer en boerinne hiene amper de hakken licht, doe praten de feint en de faam ôf, se soenen it der ris goe fan nimme: spekpankoeken bakke en neat skrome.
De faam woe fuort mar begjinne, mar doe sei se: 'Us pappegaai—dy ferblebket alles!' 'Witst wat?' sei de feint, 'wy dogge pappegaai ûnder de readkoperen earnamer, dan sjocht er neat en dan heart er ek neat'. De pappegaai ûnder de readkoperen earnamer en de faam oan 't pankoekbakken. Se ieten der goed fan en skrepten wakker om alles oan 'e kant te krijen—it finster kaam sels op om de baklucht te ferdriuwen. De pappegaai kaam ûnder de amer wei en wer yn 'e kouwe. 'Dû ferklapst ús net, hear!' seinen se tsjin him. Nee, sei de pappegaai, hy ferklikte neat.
In setsje letter kamen de boer en de frou wer thús. De júns sieten se te iten en doe begûn de pappegaai:
'En toen de hemel van koper was,
Toen ging er de pan van snor-snor-snas'.
'Wat ha jim dien?' frege de boer. No - neat. Mar it kaam wol út fansels.
In feint en in faam wennen by in boer en dy boer hie in pappegaai. Op in kear soenen de boer en de frou in dei fan hûs. De frou wiisde de faam oan, wat hja en de feint dy deis ite koenen—gewoane, dagelikse kost. Mar boer en boerinne hiene amper de hakken licht, doe praten de feint en de faam ôf, se soenen it der ris goe fan nimme: spekpankoeken bakke en neat skrome.
De faam woe fuort mar begjinne, mar doe sei se: 'Us pappegaai—dy ferblebket alles!' 'Witst wat?' sei de feint, 'wy dogge pappegaai ûnder de readkoperen earnamer, dan sjocht er neat en dan heart er ek neat'. De pappegaai ûnder de readkoperen earnamer en de faam oan 't pankoekbakken. Se ieten der goed fan en skrepten wakker om alles oan 'e kant te krijen—it finster kaam sels op om de baklucht te ferdriuwen. De pappegaai kaam ûnder de amer wei en wer yn 'e kouwe. 'Dû ferklapst ús net, hear!' seinen se tsjin him. Nee, sei de pappegaai, hy ferklikte neat.
In setsje letter kamen de boer en de frou wer thús. De júns sieten se te iten en doe begûn de pappegaai:
'En toen de hemel van koper was,
Toen ging er de pan van snor-snor-snas'.
'Wat ha jim dien?' frege de boer. No - neat. Mar it kaam wol út fansels.
Onderwerp
VDK 0237B* - Toen de hemel van koper was 
VDK 0237B* - Toen de hemel van koper was 
Beschrijving
Een boer en boerin hebben een papegaai. Als ze een keer van huis gaan, nemen de knecht en dienstbode het er lekker van en gaan in plaats van het werk doen pannekoeken bakken. Voordat ze beginnen dekken ze de kooi van de papegaai af met een koperen emmer zodat hij niets kan zien of horen. Na het pannekoeken eten maken ze alles heel goed schoon. De papegaai belooft dat hij ze niet zal verraden. Na thuiskomst van de boer en boerin gaan ze eten en dan zegt de papegaai: 'en toen de hemel van koper was, toen ging er de pan van snor-nor-snas.' De boer vraagt wat ze gedaan hebben en ze zeggen: 'niets.' Maar het kwam uiteindelijk toch uit.
Bron
Ype Poortinga: De foet fan de reinbôge. Fryske Folksferhalen. Baarn (etc.) 1979, p.408
Commentaar
7 december 1971
Toen de hemel van koper was
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20