Hoofdtekst
De gouden fulpinne
Ferliden wike ha 'k wet meimakke, dat moatte jo mar net opnimme, want it is ôfgryslik!
Ik soe de freeds nei stêd en ik stapte hjir yn 'e bus. De bus wie ôfladen fol, der stienen al guon yn 't middenpaad en dy skikten nei efteren. Ik kaam foaroan te stean en foar my stie in dikke mynhear, in rike stjonkert.
Wy rieden al en ynienen draait er him om en hy seit tsjin my: 'Ik bin myn gouden fulpinne kwyt—dy hastu stellen!'
'Wêr ha jo it oer!' sei ik.
'Ja', sei er, 'ja,, dú hast him stellen!'
En dat gong hevich. Sa hevich, dat de sjofeur bemuoide him der ek al med. Doe sei dy: 'It earste it bêste polysjeburo bliuwe wy stean!'
Dat die er. Nei 't polysjeburo. Sa en sa. En doe frege ien fan 'e polysjes dy mynhear: 'Binne jo der wol wis fan, dat jo dy fulpinne yn 'e bûs dien ha?'
'Ja', sei er, 'dat wit ik sekuer'.
'Sille wy jo frou ris opbelje? Is dy thús?'
'Ja, dy is thús'.
Hy belle de frou op: 'Leit dy gouden fulpinne ek op it buro?'
De frou sjen: 'Ja, dy left hjir'.
'Jamar', sei ik, 'dit lit ik der net by sitte! Dit moat foar de rjochter! Jo ha my yn 't iepenbier skande oandien!'
Doe sei dy mynhear: 'As ik it no ris ôfkeapje mei fyftich gûne, hoe liket dat?'
'Nee!' Mar even neitinke—ik tocht, better fyftich gûne as foar de rjochter. Ik sei: 'Goed, jou mar op!'
Hy betelle yn tientsjes. En dat gong oerstadich. Dat wie: 'Ien . . . twa . . . trije . . . fjouwer'.
En doe wie myn dream ut!
Ferliden wike ha 'k wet meimakke, dat moatte jo mar net opnimme, want it is ôfgryslik!
Ik soe de freeds nei stêd en ik stapte hjir yn 'e bus. De bus wie ôfladen fol, der stienen al guon yn 't middenpaad en dy skikten nei efteren. Ik kaam foaroan te stean en foar my stie in dikke mynhear, in rike stjonkert.
Wy rieden al en ynienen draait er him om en hy seit tsjin my: 'Ik bin myn gouden fulpinne kwyt—dy hastu stellen!'
'Wêr ha jo it oer!' sei ik.
'Ja', sei er, 'ja,, dú hast him stellen!'
En dat gong hevich. Sa hevich, dat de sjofeur bemuoide him der ek al med. Doe sei dy: 'It earste it bêste polysjeburo bliuwe wy stean!'
Dat die er. Nei 't polysjeburo. Sa en sa. En doe frege ien fan 'e polysjes dy mynhear: 'Binne jo der wol wis fan, dat jo dy fulpinne yn 'e bûs dien ha?'
'Ja', sei er, 'dat wit ik sekuer'.
'Sille wy jo frou ris opbelje? Is dy thús?'
'Ja, dy is thús'.
Hy belle de frou op: 'Leit dy gouden fulpinne ek op it buro?'
De frou sjen: 'Ja, dy left hjir'.
'Jamar', sei ik, 'dit lit ik der net by sitte! Dit moat foar de rjochter! Jo ha my yn 't iepenbier skande oandien!'
Doe sei dy mynhear: 'As ik it no ris ôfkeapje mei fyftich gûne, hoe liket dat?'
'Nee!' Mar even neitinke—ik tocht, better fyftich gûne as foar de rjochter. Ik sei: 'Goed, jou mar op!'
Hy betelle yn tientsjes. En dat gong oerstadich. Dat wie: 'Ien . . . twa . . . trije . . . fjouwer'.
En doe wie myn dream ut!
Onderwerp
BRUN 06100 - The Jogger's Billfold 
BRUN 06100 - The Jogger's Billfold 
Beschrijving
Afgelopen vrijdag stap ik in de volle bus naar de stad en sta naast een rijke stinkerd. Opeens beschuldigt hij mij van diefstal van zijn gouden vulpen en de boel escaleert zo dat wij naar het politiebureau gaan. Nadat zijn vrouw is opgebeld, blijkt dat de vulpen gewoon op het bureau thuis ligt. Ik dreig met een rechtzaak vanwege te schande maken in het openbaar maar accepteer toch maar vijftig gulden. Toen werd ik wakker.
Bron
Ype Poortinga: De foet fan de reinbôge. Fryske Folksferhalen. Baarn (etc.) 1979, p.418
Commentaar
22 juni 1978
Dit is een tamelijk afwijkende versie van "The Jogger's Billfold".
The Jogger's Billfold
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20