Hoofdtekst
Hjir ergens yn 'e Fryske Wâlden wennen in boer in in frou, dy hienen in famke fan sa'n seis, sawn jier. Dat famke gong moarns en middeis en jouns altyd mei iten nei achteren.
Dan gong se achter hûs sitten dan kom der in slang mei de kop ta de hoale út en dan lei er dy kop op it famke har skoat.
De beide âlders tochten: Hwerom giet ús famke altyd mei iten nei achteren en bliuwt sa'n skoft wei? Mar sy praetten der ek noait mei it famke oer. Oant op in kear har mem sei: "Nou wol ik har ris achternei. 'k Wol wite hwat it famke mei dat iten docht."
Doe't dy mem bûten kom, seach se dy dikke slang ta de hoale út lizzen mei de grouwe kop op 'e skoat fan 't bern. De slang wie drok oan 't iten, mar hy die it bern neat.
Doe gong de frou wer yn 'e hûs. Sy sei tsjin 'e boer: "Mast gau ris komme to sjen. Der leit in dikke slang by 't famke op 'e skoat. Hy hat in hiele grouwe kop."
"Nou," seit de boer, "dan docht er har doch neat, hwant dan is dy slange oan ús famke wend. Mar 'k sil der doch hinne gean. 'k Sil him in goeije mep jaen, dan binne wy fan him ôf."
Mar doe't de boer dat dien hie fleach de slang yn 'e hoale en bigoun to praten. Hy sei: "Hjir sille jo altyd spyt fan ha."
In pear dagen letter woarde it bern ernstich siik.
In skoftsje letter stoar it bern.
Dy slange, dat hie de duvel west. (Dit fortelde heit al, doe wie 'k noch mar in jonkje.)
Dan gong se achter hûs sitten dan kom der in slang mei de kop ta de hoale út en dan lei er dy kop op it famke har skoat.
De beide âlders tochten: Hwerom giet ús famke altyd mei iten nei achteren en bliuwt sa'n skoft wei? Mar sy praetten der ek noait mei it famke oer. Oant op in kear har mem sei: "Nou wol ik har ris achternei. 'k Wol wite hwat it famke mei dat iten docht."
Doe't dy mem bûten kom, seach se dy dikke slang ta de hoale út lizzen mei de grouwe kop op 'e skoat fan 't bern. De slang wie drok oan 't iten, mar hy die it bern neat.
Doe gong de frou wer yn 'e hûs. Sy sei tsjin 'e boer: "Mast gau ris komme to sjen. Der leit in dikke slang by 't famke op 'e skoat. Hy hat in hiele grouwe kop."
"Nou," seit de boer, "dan docht er har doch neat, hwant dan is dy slange oan ús famke wend. Mar 'k sil der doch hinne gean. 'k Sil him in goeije mep jaen, dan binne wy fan him ôf."
Mar doe't de boer dat dien hie fleach de slang yn 'e hoale en bigoun to praten. Hy sei: "Hjir sille jo altyd spyt fan ha."
In pear dagen letter woarde it bern ernstich siik.
In skoftsje letter stoar it bern.
Dy slange, dat hie de duvel west. (Dit fortelde heit al, doe wie 'k noch mar in jonkje.)
Onderwerp
AT 0285 - The Child and the Snake 
AT 0285 - The Child and the Snake 
ATU 0285 - The Child and the Snake.
ATU 0285 - The Child and the Snake.
Beschrijving
Een meisje gaat altijd met het eten naar achter waar een slang zijn kop op haar schoot legt en begint te eten. Haar ouders snappen niet waarom ze altijd zo lang wegblijft maar vragen er niet naar. Als haar moeder dit een keer ziet waarschuwt ze haar man die de slang vervolgens een klap op zijn kop geeft om hem weg te jagen. De slang zegt hem dat hij er spijt van zal krijgen en een paar dagen later wordt het kind ziek en sterft. De slang is de duivel geweest.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 619, verhaal 3
Commentaar
3 april 1969
The Child and the Snake
Naam Overig in Tekst
Fryske Wâlden
Fryske Wâlden
Naam Locatie in Tekst
Friesland
Friesland
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21