CJ073503

Der wie in doomny, dy hie in hoeke lân en dat ploege de boer him om. Doe sei de doomny: "Nou ha 'k gjin setters."
Doe sei de boer: "Nou ik ha setters genôch, mar ik ha gjin iters."
Doe sei de doomny: "Dat is neat. As ik setters fan jo krij, dan krije jo iters fan my."
De boer liet syn hynder en wein mei de ploech by de doomny stean.
De oare moarns kom de doomny mei al syn bern en 't wiif op 'e wein by de boer. Doe sei er tsjin 'e boer: "Nou mat ik de setters mar fan jo ha."
Doe sei de boer: "Dy binne hjir."
De doomny smiet de setters op 'e wein, mar doe sei de boer: "Hwer binne nou myn iters?"
Doomny sei: "Dy krije jo direkt." Doe skoude er 't wiif mei de bern allegear op 'e telle.
Doe sei de boer: "Ja, sjoch, ik ha om aarappels frege."
"Né," sei doomny, "jo ha om iters frege, en hjir binne se."
Sa kom de boer op 'e kofje.

Een boer ploegde een stukje land voor een dominee om. De dominee klaagde dat hij geen zetters [=pootaardappel] had. Daarop zei de boer dat hij genoeg zetters had, maar geen eters [=consumptieaardappel]. Ze besloten te ruilen. De boer gaf de dominee zetters, maar de dominee had helemaal geen aardappels bij zich, maar zijn vrouw en kinderen. De boer had immers om eters gevraagd.

Corpus Jaarsma, verslag 735, verhaal 3

4 augustus 1969

2013-03-01 14:46:21