Hoofdtekst
Der wenne ergens in boer. Doe kommen der by dy boer lju út 'e stêd, dy fregen, of se dêr in tintsje op it hiem delslaen mochten. "Jawol," sei de boer, "hwerom net."
"It binne aerdige lju," sei de boer tsjin 'e arbeider, "mar ien ding, dêr't se 't hyltyd oer ha, dêr kin ik net rjocht wiis út wurde. Sy sizze hyltyd: 'Nou, dat is nochal logysk'.
Hwat is dat eins. Wytstû dat soms ek?"
"Né," sei de arbeider, "dat wyt ik like min. Mar ik wyt wol ien dy't jo dat útlizze kin: de smid. Dy wyt alles."
"Dêr seist sahwat," sei de boer, "ik mat dòch mei 't âld hynder nei de smid ta, dan freegje ik it him."
De boer gong nei de smid, dy bisloech it âld hynder.
De boer sei tsjin him: "Nou ha 'k in fraech oan jo. Kinne jo my ek sizze hwat dat bitsjut: Dat is nochal logysk?"
"Ja," sei de smid, "dat wyt ik wol, mar hoe mat ik jo dat útlizze? Nou, foaruit, kom mar ris mei yn 'e smidte."
Doe krige de smid dêr in greate foarhammer wei en joech dy de boer yn 'e hân. Hy sei: "Nou matte jo dy foarhammer krekt sa heech tille as jo him krije kinne, mei beide hannen."
Doe lei de smid syn platte hân op it ambyld. Hy sei: "Nou matte jo my op dy platte hân slaen, út alle macht."
De boer ûnderhelle de foarhammer en hy sloech. Mar de smid loek de hân der gau ûnder wei.
"Dat is mis", sei er tsjin 'e boer.
"Ja," sei de boer, "mar jo lûke jou hân der ek ûnder wei."
"Ja," sei de smid, "mar dat is nochal logysk."
Doe gong de boer nei hûs ta. Hy wist nou hwat 'logysk' wie.
De arbeider wachte him op. Dy wie al nijsgjirrich.
"Wite jo 't nou al?" frege er de boer.
"Ja," sei de boer, "ik wyt it, hear."
"Nou, èn?"
"Ja," sei de boer, "hoe mat ik dy dat nou eins útlizze? Kom mar ris mei achter de beesten." Doe krige de boer de strontbiezem dêr wei en fage dêr goed mei troch de groppe hinne. Doe joech er him de arbeider yn 'e hân.
Doe lei er himsels de platte hân tsjin 't wang oan en doe sei er tsjin 'e arbeider: "Nou mastû my mei de strontbiezem tsjin 'e hân oan slaen, sa fûl ast kinste."
De arbeider ûnderhellet de strontbiezem en slacht ta. Mar de boer hat de hân der gau weilutsen. De strontbiezem komt mei kracht op it wang del.
De arbeider seit: "Jo lûke de hân der wei."
"Ja," seit de boer, "dat is nochal logysk."
"It binne aerdige lju," sei de boer tsjin 'e arbeider, "mar ien ding, dêr't se 't hyltyd oer ha, dêr kin ik net rjocht wiis út wurde. Sy sizze hyltyd: 'Nou, dat is nochal logysk'.
Hwat is dat eins. Wytstû dat soms ek?"
"Né," sei de arbeider, "dat wyt ik like min. Mar ik wyt wol ien dy't jo dat útlizze kin: de smid. Dy wyt alles."
"Dêr seist sahwat," sei de boer, "ik mat dòch mei 't âld hynder nei de smid ta, dan freegje ik it him."
De boer gong nei de smid, dy bisloech it âld hynder.
De boer sei tsjin him: "Nou ha 'k in fraech oan jo. Kinne jo my ek sizze hwat dat bitsjut: Dat is nochal logysk?"
"Ja," sei de smid, "dat wyt ik wol, mar hoe mat ik jo dat útlizze? Nou, foaruit, kom mar ris mei yn 'e smidte."
Doe krige de smid dêr in greate foarhammer wei en joech dy de boer yn 'e hân. Hy sei: "Nou matte jo dy foarhammer krekt sa heech tille as jo him krije kinne, mei beide hannen."
Doe lei de smid syn platte hân op it ambyld. Hy sei: "Nou matte jo my op dy platte hân slaen, út alle macht."
De boer ûnderhelle de foarhammer en hy sloech. Mar de smid loek de hân der gau ûnder wei.
"Dat is mis", sei er tsjin 'e boer.
"Ja," sei de boer, "mar jo lûke jou hân der ek ûnder wei."
"Ja," sei de smid, "mar dat is nochal logysk."
Doe gong de boer nei hûs ta. Hy wist nou hwat 'logysk' wie.
De arbeider wachte him op. Dy wie al nijsgjirrich.
"Wite jo 't nou al?" frege er de boer.
"Ja," sei de boer, "ik wyt it, hear."
"Nou, èn?"
"Ja," sei de boer, "hoe mat ik dy dat nou eins útlizze? Kom mar ris mei achter de beesten." Doe krige de boer de strontbiezem dêr wei en fage dêr goed mei troch de groppe hinne. Doe joech er him de arbeider yn 'e hân.
Doe lei er himsels de platte hân tsjin 't wang oan en doe sei er tsjin 'e arbeider: "Nou mastû my mei de strontbiezem tsjin 'e hân oan slaen, sa fûl ast kinste."
De arbeider ûnderhellet de strontbiezem en slacht ta. Mar de boer hat de hân der gau weilutsen. De strontbiezem komt mei kracht op it wang del.
De arbeider seit: "Jo lûke de hân der wei."
"Ja," seit de boer, "dat is nochal logysk."
Onderwerp
AT 1349D* - What is the Joke? 
AT 1349D* - What is the Joke? 
ATU 1349D* - What Is Intelligence?
ATU 1349D* - What Is Intelligence?
Beschrijving
Een boer had gasten uit de stad die de uitdrukking 'dat is nogal logisch' gebruikten. Hij wist niet wat dit betekende, en zijn knecht evenmin. Hij ging naar de smid om uitleg. Deze zei dat de boer zo hard mogelijk met zijn hamer op de hand van de smid moest slaan Toen de boer uitriep dat de smid zijn hand snel had weggehaald, zei de smid: "Ja, dat is nogal logisch." Thuis probeerde de boer het nu ook aan de knecht uit te leggen. Hij haalde een bezem door de mest, hield zijn hand op zijn wang en zei tegen de knecht dat hij op zijn hand moest slaan. Dat deed hij, maar de boer haalde snel zijn hand weg: dat was nogal logisch.
Bron
Corpus Jaarsma, verslag 740, verhaal 4
Commentaar
7 augustus 1969
What is the Joke?
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21