CJ076505

Dyselde Ruerd v.d. Veen wie letter ris in kear oan 't terskjen yn syn eigen skuorke. Doe roan dêr in lyts swart hountsje lâns. 't Wie in fremd hountsje.
"Fuort houn", sei Ruerd en hy soe him fuortjeije. Mar it hountsje gong net fuort. Hy soe fije en krige de biezem en dêr sloech er mei nei it hountsje. Mar hy koe 't dier net reitsje, dat wie al wer op in oar plak.
Mar op 't lêst wie 't dochs fuort.
Doe bigong Ruerd wer to terskjen. Hy hie de slaeije yn 'e hân. Doe kom it hountsje wer by him.
Doe sloech er mei de slaeije nei de houn.
Mar doe woarde dy houn wol twa kear sa dik en hy hie egen as thépantsjes.
Doe fornom Ruerd dat it net doogde mei dy houn. Doe woarde er bang. Mar doe pakte de houn him en smiet him boven oer de hoannebalken hinne.

SINSAG 0361 - Spuktier, das immer grösser wird, erschreckt Mann.    SINSAG 0361 - Spuktier, das immer grösser wird, erschreckt Mann.   

Ruerd van der Veen is een keer aan het dorsen in zijn eigen schuur als een klein zwart hondje verschijnt dat zich niet laat wegjagen of raken. Het gaat ten slotte weg. Hij heeft de hamer in de hand en als de hond weer opduikt, slaat hij ernaar, waardoor deze twee keer zo dik wordt en ogen als theepotten heeft. Ruerd ziet dat de hond niet deugt en wordt bang. De hond pakt hem echter en gooit hem over de hanebalken heen.

Collectie Jaarsma, verslag 765, verhaal 5

2 oktober 1969

Spuktier, das immer grösser wird, erschreckt Mann.

Ruerd van der Veen    Ruerd van der Veen   

2013-03-01 14:46:21