Hoofdtekst
Der wie in klearmakker, dy hie sin oan pankoeken. De frou sei: "Ik kin wol pankoeken bakke, mar wy ha net in pankoekspanne."
Doe gong de man nei de buorlju ta en dêr liende hy de pankoekspanne fan. Hy sei tsjin dy minsken: "Jimme krije in pankoek ta bileanning."
Doe rekke syn frou oan 't pankoekbakken, krekt sa lang oant alle moal op wie. Dy pankoeken smakken sa fordulde lekker, dat se rekken allegearre op. En doe wie der net in pankoek mear oer foar de buorlju.
Doe doarst net ien fan beiden de pankoekspanne dêr wer hinne to bringen. Hja praetten togearre ôf, dat de earste fan har beiden dy't in wurd sizze soe, dy moest it dwaen.
Doe seinen se neat mear. Hwannear't der ien by de doar kaem dy't de klearmakker sprekke moest, dan bigoun dy to fluitsjen, en wie der ien dy't de frou ha moest dan song dy mar hwat fan tra-la-la.
Mar in gewoan wurd sei net ien fan beiden.
Dat gong sa mar troch de hiele middei. Op 't lêst bigoun it de klearmakker to forfelen. Doe bearde er dat er ergens om sochte en hy roan op hannen en fuotten oer de flier. Op 't lêst lei er op 'e knibbels foar de kast en dêr loerde er ûnder.
Doe koe 't minske har nijsgjirrigens net langer ynhâlde. Hja sei: "Hwat sikestû?"
"Dyn earste wurd," sei er, "en nou ha 'k it foun."
Doe moest hjà de pankoekspanne wer toplak bringe.
Doe gong de man nei de buorlju ta en dêr liende hy de pankoekspanne fan. Hy sei tsjin dy minsken: "Jimme krije in pankoek ta bileanning."
Doe rekke syn frou oan 't pankoekbakken, krekt sa lang oant alle moal op wie. Dy pankoeken smakken sa fordulde lekker, dat se rekken allegearre op. En doe wie der net in pankoek mear oer foar de buorlju.
Doe doarst net ien fan beiden de pankoekspanne dêr wer hinne to bringen. Hja praetten togearre ôf, dat de earste fan har beiden dy't in wurd sizze soe, dy moest it dwaen.
Doe seinen se neat mear. Hwannear't der ien by de doar kaem dy't de klearmakker sprekke moest, dan bigoun dy to fluitsjen, en wie der ien dy't de frou ha moest dan song dy mar hwat fan tra-la-la.
Mar in gewoan wurd sei net ien fan beiden.
Dat gong sa mar troch de hiele middei. Op 't lêst bigoun it de klearmakker to forfelen. Doe bearde er dat er ergens om sochte en hy roan op hannen en fuotten oer de flier. Op 't lêst lei er op 'e knibbels foar de kast en dêr loerde er ûnder.
Doe koe 't minske har nijsgjirrigens net langer ynhâlde. Hja sei: "Hwat sikestû?"
"Dyn earste wurd," sei er, "en nou ha 'k it foun."
Doe moest hjà de pankoekspanne wer toplak bringe.
Onderwerp
AT 1351 - The Silence Wager 
AT 1351 - The Silence Wager 
ATU 1351 - The Silence Wager.
ATU 1351 - The Silence Wager.
Beschrijving
Een kleermaker heeft enorme trek in pannenkoeken maar de vrouw kan ze niet bakken omdat ze geen pannenkoekenpan bezit. De man leent een pannenkoekenpan bij de buren en stelt hen een pannenkoek als beloning in het vooruitzicht. De pannenkoeken zijn echter zo lekker, dat er niet eentje overblijft – ook geeneen voor de buren. Het stel durft nu de pan niet terug te brengen omdat het de belofte niet kan nakomen. Ze spreken af een 'zwijgspelletje' te doen: de eerste die een woord zegt zal de pan moeten terugbrengen. Het lukt de echtelieden een hele poos te zwijgen. Op het laatst doet de man net alsof hij naarstig op zoek is naar iets. Als hij uiteindelijk op zijn knieën voor de kast ligt, kan de vrouw haar nieuwsgierigheid niet langer bedwingen en roept ze 'wat zoek je?'. De vrouw verliest het zwijgspel en moet de pan terugbrengen.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 1119, verhaal 5 (archief MI)
Commentaar
24 juli 1974
The Silence Wager & AT 1351A* Lost Tongue
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21