Hoofdtekst
Doe quam een vreeselic wint anschijne,
Die hem verdreef entie zine
Verre danen up die zee;
Daer wart hem arde wee:
1155 Die storem wart arde groot,
Die zee borlende ende scoot,
Mids dat hem so verhief die wint.
Doe saghen die Gods kint
So vele visschen daer in die zee,
1160 Dat hem die zorghen daden wee;
Si sagher van so vele manieren
Ghelijc beesten ende wilde stieren
So vele onder dat water gaen.
Doe seide Sente Brandaen:
1165 "Dit es seker de Lever zee,
Daer ic af wijlen eer
Las so menich teekijn,
Dat es dat ghelove mijn;
Maer ic hebbe groot wonder
1170 Van den gronde hier onder,
Hoe hise wel ghevoeden moghe,
Dat hem allen ghenouch doghe;
Maer God onse Heere es so rike,
Dat hi hem daghelike
1175 Haer voetsel gheven mach."
Tote eenen capelaen hi sprac,
Dat hi sochte paerkement:
Hine wilde laten twint,
Die waerheit hi scriven began
1180 Ende hi beval den stierman,
Dat hi den kiel hilde stille
Om zijnre hulden wille,
Tote hi die waerheit hadde gescreven
Van den visschen, die daer dreven.
1185 Die moonken hadden groten vaer
Van den visschen, die waren daer,
Datsi haer scip bederven mochten;
Brandaen troostese, dat hi mochte,
Ende seide: "lieve broeders mijn,
1190 Wilt in Gode betrauwende zijn!
Dor hem sijn wi hute ghevaren;
Hi sal ons wel bewaren;
Hi heeft alles dinc ghebod
Ende es die almachteghe God
1195 Ende Sente Marie, die goede,
Die si hier in onser hoede
Jeghen dat ons evele zij;
Dies jonne ons Filii Dei!
Ende alle dat hemelsche heere
1200 Helpe ons huut desen meere
"Amen!" segghet alle gader
Ende vleeuwet den hemelschen vader."
Die hem verdreef entie zine
Verre danen up die zee;
Daer wart hem arde wee:
1155 Die storem wart arde groot,
Die zee borlende ende scoot,
Mids dat hem so verhief die wint.
Doe saghen die Gods kint
So vele visschen daer in die zee,
1160 Dat hem die zorghen daden wee;
Si sagher van so vele manieren
Ghelijc beesten ende wilde stieren
So vele onder dat water gaen.
Doe seide Sente Brandaen:
1165 "Dit es seker de Lever zee,
Daer ic af wijlen eer
Las so menich teekijn,
Dat es dat ghelove mijn;
Maer ic hebbe groot wonder
1170 Van den gronde hier onder,
Hoe hise wel ghevoeden moghe,
Dat hem allen ghenouch doghe;
Maer God onse Heere es so rike,
Dat hi hem daghelike
1175 Haer voetsel gheven mach."
Tote eenen capelaen hi sprac,
Dat hi sochte paerkement:
Hine wilde laten twint,
Die waerheit hi scriven began
1180 Ende hi beval den stierman,
Dat hi den kiel hilde stille
Om zijnre hulden wille,
Tote hi die waerheit hadde gescreven
Van den visschen, die daer dreven.
1185 Die moonken hadden groten vaer
Van den visschen, die waren daer,
Datsi haer scip bederven mochten;
Brandaen troostese, dat hi mochte,
Ende seide: "lieve broeders mijn,
1190 Wilt in Gode betrauwende zijn!
Dor hem sijn wi hute ghevaren;
Hi sal ons wel bewaren;
Hi heeft alles dinc ghebod
Ende es die almachteghe God
1195 Ende Sente Marie, die goede,
Die si hier in onser hoede
Jeghen dat ons evele zij;
Dies jonne ons Filii Dei!
Ende alle dat hemelsche heere
1200 Helpe ons huut desen meere
"Amen!" segghet alle gader
Ende vleeuwet den hemelschen vader."
Beschrijving
Een storm jaagt het schip van Brandaan naar de Leverzee, waar grote hoeveelheden vis rond het schip zwemmen. De monniken zijn bang, maar Brandaan wil in de Leverzee blijven liggen om de vissen te beschrijven. Hij zegt dat de monniken op God moeten vertrouwen omdat hij hen zal beschermen.
Bron
E. Bonebakker (ed.), Van Sente Brandane, naar het Comburgsche en het Hulthemsche handschrift. Amsterdam, 1894.
Commentaar
1380-1425
De indeling van de tekst is overgenomen uit: De reis van Sint Brandaan. Een reisverhaal uit de twaalfde eeuw, W. Wilmink (vert.) en W.P. Gerritsen (inl.). Amsterdam, 1996.
Naam Overig in Tekst
Brandaen 
Brandaen 
[Brandaan]
[Brandaan]
God
God
Leverzee
Leverzee
Marie
Marie
[Maria]
[Maria]
[Zoon Gods]
[Zoon Gods]
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20