Hoofdtekst
Der wie in boer dy hie in feint, dat wie sa'n slûgen-ien. Hy hie ek in faem en dy feint en dy faem dy frijden ris togearre op in joun yn 'e simmer yn 't bûthús by de pomp. Doe die dy feint de hân ta de bokse fan de faem har broek yn. Mar hy wie sa slûch, dat hy foel yn 'e sliep, en sa bleau er dêr sitten, mei de hân ta de broek yn.
Hwat de faem to dwaen hie, hja die him de hân ta de broek út en die him yn 'e tute fan 'e pomp, sûnder dat hy der hwat fan fornaem. Hy sliepte gewoan troch. Sa siet er dêr de oare moarns, doe't de boer ta 't bûthús ynkaem.
Hwat de faem to dwaen hie, hja die him de hân ta de broek út en die him yn 'e tute fan 'e pomp, sûnder dat hy der hwat fan fornaem. Hy sliepte gewoan troch. Sa siet er dêr de oare moarns, doe't de boer ta 't bûthús ynkaem.
Beschrijving
Een luie knecht valt steeds in slaap als hij met zijn meisje vrijt. Als hij op een keer weer eens in slaap valt met zijn hand in haar broek, haalt het meisje de hand weg en stopt die in de tuit van de pomp. Als de boer de knecht de volgende dag ochtend vindt, ligt hij er nog hetzelfde bij.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 1149, verhaal 6 (archief MI)
Commentaar
1977
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21