CJ114907

Der wie in keardel, dy flokte altyd sa. Hy wenne neist de doomny en as er dan op 't hiem wie en doomny wie bûten, dan hearde dy dat.
Doe sei dy doomny op in kear tsjin him: "Dat komt sa net goed mei jo. Ik mat mar ris mei jo prate."
Doe bigoun doomny oer de bibel to praten. Omdat it sok moai waer wie, gongen se togearre in eintsje to kuijerjen. Op 't lêst hie doomny 't sa fier, dat de buorman sei: "Doomny hat gelyk, ik sil mei flokken ophâlde."
Doe't se in eintsje fierder wienen, sei de buorman: "Ik mat even út 'e broek. Wolle jo even wachtsje?" Doe't doomny even wachte hie, doe gong it der ynienen allerheislikst oan wei. Der waerd sa bot flokt as er it noch noait heard hie.
"Foei, foei," sei doomny, "nou ha jo my nyskes beloofd, jo soenen jou leven betterje, en hear nou ris."
"Ik kin jo mear fortelle," sei de man, "jo ha noch noait mei de sek yn 'e hazzestrik sitten."

AT 1811B - The Patience of Job    AT 1811B - The Patience of Job   

ATU 1811B - The Patience of Job.    ATU 1811B - The Patience of Job.   

Een dominee besluit een man die altijd vreselijk vloekt hierop aan te spreken en begint met de man over de bijbel praten. De man ziet in dat de dominee gelijk heeft en besluit met vloeken op te houden. Als de man zich even excuseert om buiten te plassen, stijgt er al gauw vreselijk gevloek op. Als de dominee de man verbaasd vraagt of hij dan van het voorgaande gesprek niets geleerd heeft, antwoordt de man dat hij vastzat in een hazenstrik.

Collectie Jaarsma, verslag 1149, verhaal 7 (archief MI)

1977

The Patience of Job

2013-03-01 14:46:21