CJ084701

Der wie in mynhear, dy kom by in herberch. Hy woe dêr graech ûnderdak ha foar de nacht. Mar it wie dêr o sa drok.
De kastlein sei: Alles is fol, mar der is noch àl ien rûmte, dat is hwat in nuver plak, hwant dêr sit in gerdyn yn, dat de skieding is mei in oare rûmte. Achter dat gerdyn haw ik al ien to sliepen. As er dêr genoegen mei nom koed er dêr oernachtsje.
De mynhear nom dat oan. Doe't er goed en wol op bêd lei hearde er op it oare bêd, achter it gerdyn hyltyd kermjen en suchtsjen. Hy tocht: ik mei der wol ôf en ris sjen hwat der oan skeelt.
Hy gong dêr hinne en doe lei dêr in man mei de fuotten by 't bêd del.
Hy frege: "Hwat skeelt der oan? Jo hâlde my út 'e sliep."
"Och," sei dy man, "ik ha sokke kâlde fuotten."
"Nou man," sei dy mynhear, "mar dan matte jo de fuotten ek ûnder 'e tekkens dwaen."
Doe sei dy man: "Bist net wiis? Ik wol dy kâlde dingen net by my op bêd ha."

Een man deelde in een herberg zijn kamer met een ander. Maar die lag zo te kreunen dat hij niet kon slapen. Hij vroeg wat hem scheelde. De ander lag met zijn voeten buiten bed, en zei dat hij van die koude voeten had. De man zei dat hij zijn voeten dan onder de dekens moest doen. De ander zei hierop dat hij die koude dingen n iet bij hem in bed wilde hebben.

Corpus Jaarsma, verslag 847, verhaal 1

2 juni 1971

2013-03-01 14:46:21