Hoofdtekst
Knjillis Wytses mocht gjin sinten freegje fan 'e minsken. Der wienen twa marechaussees dy woenen him der yn rinne litte.
Hja kommen by him, elk op in hynder. Ien fan 'e hynders, seinen se tsjin him, wie net goed.
Knjillis Wytses gong nei de hynders ta. Doe sei er: "Wachtsje mar even, dan sil ik hwat meijaen foar 't sike hynder."
Hy joech hjouwer mei yn 't pakje dat er klearmakke.
Doe fregen dy marechaussees: "Hwat binne de kosten?"
Doe sei er: "De hjouwer jow ik gratis, hwant dy forbou ik sels." It hynder wie net siik, it moest mear to fretten ha. Dat wie de kwael. Dêrom joech er hjouwer mei.
Hja kommen by him, elk op in hynder. Ien fan 'e hynders, seinen se tsjin him, wie net goed.
Knjillis Wytses gong nei de hynders ta. Doe sei er: "Wachtsje mar even, dan sil ik hwat meijaen foar 't sike hynder."
Hy joech hjouwer mei yn 't pakje dat er klearmakke.
Doe fregen dy marechaussees: "Hwat binne de kosten?"
Doe sei er: "De hjouwer jow ik gratis, hwant dy forbou ik sels." It hynder wie net siik, it moest mear to fretten ha. Dat wie de kwael. Dêrom joech er hjouwer mei.
Beschrijving
Om te controleren of een wonderdokter geen geld voor zijn diensten vroeg, gingen twee marechaussees met een zogenaamd ziek paard bij hem langs. De wonderdokter gaf haver mee voor het paard, en zei dat het niets kostte.
Bron
Corpus Jaarsma, verslag 883, verhaal 2
Commentaar
12 september 1971
Naam Overig in Tekst
Knjillis Wytses 
Knjillis Wytses 
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21