Registratie zal enige tijd duren. Deze functie is in ontwikkeling.

CJ092006

Een sage (mondeling), zondag 03 september 1972

Hoofdtekst

Der stie in doomny yn it doarpke A, dy moest ris op in snein nei it doarpke Z. ta to preekjen. A. en Z. leinen in hiel ein út elkoar. De doomny gong op 'e fyts dêr hinne, en der gong in âlderling mei.
Doe't se sahwat op healwei wienen, yn it doarpke K, sei de âlderling: "Ik haw hjir in âlde muoike wenjen. Dêr kinne wy wol even oanstekke om in pantsjefol thé. Dan rêste wy even út."
Hja kommen by de muoike, mar dy sei: "Jimme binne to let foar de thé en to bitiid foar de kofje. Mar ik haw noch wol hwat ûnder 'e koark." Doe krigen se elk twa kognakjes.
Dêrnei stapten se wer op 'e fyts. Doe't doomny op 'e preekstoel stie rôllen him de wurden suver ta de mûle út.
Doe't hja werom op 'e fyts soenen frege er de âlderling:
"Hoe is 't gong mei 't preekjen?"
"Bêst," sei de âlderling, "mar jo matte hjirom tinke, as jo de preek dien ha matte jo sizze fan 'amen'."
"Sei ik dat dan net?" frege de doomny.
"Né," sei de âlderling, "jo seinen: - proost -"


Beschrijving

Een dominee had voor het preken eens een paar borrels op. Tijdens de preek rolden de woorden hem vloeiend uit de mond. Alleen zei de ouderling dat hij voortaan de preek moest eindigen met 'amen' en niet met 'proost'.

Bron

Corpus Jaarsma, verslag 920, verhaal 6

Commentaar

3 september 1972

Datum Invoer

2013-03-01 14:46:21