Hoofdtekst
Van kollen kan de geest het lichaam verlaten. C.
Een jongen vrijde naar een meisje. 's Avonds mocht hij, zooals dat in Noord-Holland de gewoonte is, bij haar blijven opzitten, dat wil zeggen: nadat de andere huisgenooten te bed zijn gegaan nog wat met haar blijven vrijen. Hij moest echter beloven dat hij voor twaalven weer heen ging. Dat deed hij in den beginne dan ook trouw. Maar hoe gaat het: hoe meer ze mekaar kenden, en hoe vertrouwelijker ze werden, des te moeilijker werd het afscheid; en eens op een avond gaf hij er dan ook gewoonweg de brui aan om heen te gaan, hoe het meisje ook drong en eindelijk smeekte. Daar sloeg de klok twaalf. Op eens viel het meisje van haarzelven; ze werd zoo bleek als een doek, en wat hij ook deed om haar bij te brengen, er was geen leven in te krijgen. Ten einde raad bedekte hij haar gelaat met een zakdoek en ging de ouders waarschuwen. Die namen de zaak heel kalm op en vroegen: "Wat heb je er aan gedaan?" Hij deed het heele verhaal en zei dat hij haar eindelijk een zakdoek over het gezicht gelegd had. "Haal dien dan weg," zeiden ze toen, "dan zal het wel gaan." Hij vond dat vreemd en besloot eerst nog eens nauwkeurig toe te kijken. Toen zag hij dat een bromvlieg al maar om het hoofd van het meisje heenvloog, herhaaldelijk op den zakdoek ging zitten en dan weer opvloog; maar in het meisje zelf kwam geen verandering. Hij besloot dus ten slotte den zakdoek maar weg te halen. Dadelijk vloog toen de bromvlieg in haar mond. Het meisje begon teekenen van leven te geven en was weldra weer normaal. De vrijer wist nu dat zijn meisje een kol was en hij had verder geen lust in het huwelijk.
Een jongen vrijde naar een meisje. 's Avonds mocht hij, zooals dat in Noord-Holland de gewoonte is, bij haar blijven opzitten, dat wil zeggen: nadat de andere huisgenooten te bed zijn gegaan nog wat met haar blijven vrijen. Hij moest echter beloven dat hij voor twaalven weer heen ging. Dat deed hij in den beginne dan ook trouw. Maar hoe gaat het: hoe meer ze mekaar kenden, en hoe vertrouwelijker ze werden, des te moeilijker werd het afscheid; en eens op een avond gaf hij er dan ook gewoonweg de brui aan om heen te gaan, hoe het meisje ook drong en eindelijk smeekte. Daar sloeg de klok twaalf. Op eens viel het meisje van haarzelven; ze werd zoo bleek als een doek, en wat hij ook deed om haar bij te brengen, er was geen leven in te krijgen. Ten einde raad bedekte hij haar gelaat met een zakdoek en ging de ouders waarschuwen. Die namen de zaak heel kalm op en vroegen: "Wat heb je er aan gedaan?" Hij deed het heele verhaal en zei dat hij haar eindelijk een zakdoek over het gezicht gelegd had. "Haal dien dan weg," zeiden ze toen, "dan zal het wel gaan." Hij vond dat vreemd en besloot eerst nog eens nauwkeurig toe te kijken. Toen zag hij dat een bromvlieg al maar om het hoofd van het meisje heenvloog, herhaaldelijk op den zakdoek ging zitten en dan weer opvloog; maar in het meisje zelf kwam geen verandering. Hij besloot dus ten slotte den zakdoek maar weg te halen. Dadelijk vloog toen de bromvlieg in haar mond. Het meisje begon teekenen van leven te geven en was weldra weer normaal. De vrijer wist nu dat zijn meisje een kol was en hij had verder geen lust in het huwelijk.
Onderwerp
SINSAG 0591 - Die Seele der Hexe verlässt den Körper in Tiergestalt (als Lichtlein)
SINSAG 0591 - Die Seele der Hexe verlässt den Körper in Tiergestalt (als Lichtlein)
Beschrijving
Een jongen mag 's avonds zijn vriendin bezoeken, maar moet altijd voor twaalf uur weg. Op een avond weigert hij te vertrekken. Klokslag twaalf uur valt het meisje bewusteloos. Het lukt hem niet om haar weer bij te brengen. Hij legt een zakdoek over haar gezicht en gaat haar ouders waarschuwen. De ouders reageren laconiek en adviseren hem de zakdoek weer weg te halen. De jongen gaat weer naar het meisje. Hij ziet een bromvlieg die steeds op de zakdoek gaat zitten. De jongen haalt de zakdoek weg, de bromvlieg vliegt in de mond van het meisje en zij komt prompt bij. De jongen verbreekt de verkering, want zijn vriendin is een kol.
Bron
G.J. Boekenoogen 'Nederlandse sprookjes en vertelsels' in: Volkskunde 20 (1909), p. 62 N°123C
Commentaar
[23 april] 1901
[Informant uit Zuiderwoude (roeier)]
vgl. CBAK0170 (& CBAK0509)
vgl. CBAK0170 (& CBAK0509)
Die Seele der Hexe verlässt den Körper in Tiergestalt (als Lichtlein)
Naam Locatie in Tekst
Noord-Holland
Noord-Holland
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20