Hoofdtekst
Die .XXVI. cluchte.
Een edelman hadde eenen sperwer daer hi veel genuchten ende spels mede hadde over maeltijt als hy vremde gasten hadde, dien hy altijt prees hoe goet ende costelijc dat hi was. Op eenen tijt als die heer wechreedt, doode die sot den voghel ende briet hem ende adt hem. Als de joncker wederom quam seyde die sot totten heere: 'Ghi hebt my bedroghen. Ghy hebt gheseet hoe goet dat die voghel was, ende ick hebben ghebraden, maer hi is soo taey.' Etc.
Een edelman hadde eenen sperwer daer hi veel genuchten ende spels mede hadde over maeltijt als hy vremde gasten hadde, dien hy altijt prees hoe goet ende costelijc dat hi was. Op eenen tijt als die heer wechreedt, doode die sot den voghel ende briet hem ende adt hem. Als de joncker wederom quam seyde die sot totten heere: 'Ghi hebt my bedroghen. Ghy hebt gheseet hoe goet dat die voghel was, ende ick hebben ghebraden, maer hi is soo taey.' Etc.
Beschrijving
Een edelman had een sperwer, waarover hij zeer opgetogen was, en die hij als een kostelijk beest aanprees. Toen hij van huis was, doodde de zot de sperwer, braadde hem en at hem op. Toen de edelman thuiskwam zei de zot dat hij zich door hem bedrogen voelde: de vogel was taai.
Bron
H. Pleij, J. van Grinsven, D. Schouten & F. van Thijn: Een Nyeuwe Clucht Boeck. Een zestiende-eeuwse anekdotenverzameling. Muiderberg 1983.
Commentaar
1554
Bron: Pauli, Schimpf und Ernst 52.
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:22