CLUCHT062

Die .LX. cluchte.

Also was oock eens een notarius oft procuruer aen recht die selde[n] een sake verloes. Daerom woude yegelyck tot hem, dye yet aen 't recht te doen hadde. Dese notarius woude sijn leven beteren ende ghinck in Sinte BENEDICTUS orden. Ende als die selve monincken yet aen 't recht te doen hadden, soe seynde die abt desen broeder daer, also dat hy daer procurator was van des convents wegen, maer selden want hi een saecke. Daerom seyde de abt op eenen tijt in presentie van anderen heeren tot hem: ''t Was wonder dat ghy in de werelt selden een saecke verloren hebt, ende nu wint ghy selden een.' Dye broeder seyde: 'Daer af en sal u niet verwonderen, want in die werelt heb ick ghelogen dat dat aertrijc daer af beven moechte, maer nu liege ic niet meer. Want da[e]rom ben ic in 't cloester gegaen, dat ick my beteren woude ende niet meer lyegen. Daerom en winne ic geen saken meer.'

Een jurist die zelden of nooit een rechtszaak verloor - en daarom veel gevraagd was - wilde zijn leven beteren en trad daarom in een Benedictijner klooster. Als dat klooster een rechtszaak had, stuurde de abt hem erop af, maar hij verloor alles. Toen de abt hem vroeg hoe dat kwam, zei hij dat hij voor zijn intrede in het klooster loog dat de aarde ervan kon beven, maar dat hij sedertdien de waarheid sprak.

H. Pleij, J. van Grinsven, D. Schouten & F. van Thijn: Een Nyeuwe Clucht Boeck. Een zestiende-eeuwse anekdotenverzameling. Muiderberg 1983.

1554

Bron: Pauli, Schimpf und Ernst 127.

Benedictus    Benedictus   

Benedictijnen    Benedictijnen   

2013-03-01 14:46:22