Hoofdtekst
Die .LXII. cluchte.
Aldus mishagen God de valsche rechters de uut haet ende nijt oordeelen. FELIX CAMERLINCK schrijft van eenen vorste uut OSTENRIJCK dye RUDOLF hyet. Dese haetten eenen ridder ende lieten vanghen. Ende opdat daer nyet veel gheveerts af en quame, dede hy hem in eenen sack steken ende soe verdrincken. Doen stont die vorst in een huys ende sach ter venster uut, hoe men hem verdrincken soude ende van der bruggen af worpen woude. Als hi met de voeten in den sac stont riep hi overluyde: 'Hertoch RUDOLF, ick mane u in dat DAL JOSAPHAT binnen eenen jaer voor den verschrickelijcken rechter dat gy mi segt waerom dat ghi mi in alsulcken langhen, bitteren doot laet dooden.' Die hertoch verachte dat ende seyde: 'Ja, vaert henen, ic wil comen.' Ende also worde hi ter bruggen af geworpen. Als nu dat jaer om quam ende die laesten dach des jaers was, was die hertoch op een slot gereden om hem daer te verlusten. Ende na den eten stiet hem een cleyn cortse aen. Doen seyde hi: 'Mijns levens en is hier niet meer, ic moet aen dat gerecht, want dat jaer is om.' Hoe strenghe is God den valschen rechteren, want hy was terstont doot om den ridder antwoordt te gheven. Daerom en syn sommighe maninghen nyet te verachten. Dit cort werck en mach nyet verdraghen om van de valsche rechters ende advocaten te spreken, want het soude wel een eyghen boeck begheeren.
Aldus mishagen God de valsche rechters de uut haet ende nijt oordeelen. FELIX CAMERLINCK schrijft van eenen vorste uut OSTENRIJCK dye RUDOLF hyet. Dese haetten eenen ridder ende lieten vanghen. Ende opdat daer nyet veel gheveerts af en quame, dede hy hem in eenen sack steken ende soe verdrincken. Doen stont die vorst in een huys ende sach ter venster uut, hoe men hem verdrincken soude ende van der bruggen af worpen woude. Als hi met de voeten in den sac stont riep hi overluyde: 'Hertoch RUDOLF, ick mane u in dat DAL JOSAPHAT binnen eenen jaer voor den verschrickelijcken rechter dat gy mi segt waerom dat ghi mi in alsulcken langhen, bitteren doot laet dooden.' Die hertoch verachte dat ende seyde: 'Ja, vaert henen, ic wil comen.' Ende also worde hi ter bruggen af geworpen. Als nu dat jaer om quam ende die laesten dach des jaers was, was die hertoch op een slot gereden om hem daer te verlusten. Ende na den eten stiet hem een cleyn cortse aen. Doen seyde hi: 'Mijns levens en is hier niet meer, ic moet aen dat gerecht, want dat jaer is om.' Hoe strenghe is God den valschen rechteren, want hy was terstont doot om den ridder antwoordt te gheven. Daerom en syn sommighe maninghen nyet te verachten. Dit cort werck en mach nyet verdraghen om van de valsche rechters ende advocaten te spreken, want het soude wel een eyghen boeck begheeren.
Beschrijving
FELIX CAMERLINCK schrijft dat hertog RUDOLF van OOSTENRIJK haat had opgevat jegens een ridder en hem daarom liet vangen en in een zak verdrinken. Toen hij in de zak gestopt werd riep hij luidkeels: Hertog Rudolf, ik daag u binnen één jaar voor de hemelse rechter in het DAL VAN JOSAFAT (de plaats van het Laatste Oordeel)! Ga maar, ik zal komen, antwoordt de hertog. Een jaar later krijgt de hertog koorts en sterft hij in het besef dat hij inderdaad voor de hemelse rechter zal moeten verschijnen.
Bron
H. Pleij, J. van Grinsven, D. Schouten & F. van Thijn: Een Nyeuwe Clucht Boeck. Een zestiende-eeuwse anekdotenverzameling. Muiderberg 1983.
Commentaar
1554
Bron: Pauli, Schimpf und Ernst 130.
Naam Overig in Tekst
Rudolf van Oostenrijk 
Rudolf van Oostenrijk 
Dal van Josaphat
Dal van Josaphat
Felix Camerlinck
Felix Camerlinck
Laatste Oordeel
Laatste Oordeel
God
God
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:22