Hoofdtekst
Die .CXLVI. cluchte.
Cleermakers syn selden costvry. Daer was eenen die altijt die slechste ende onweerste visschen die op de vischmerct waren gecocht. Ende als si ghecocht waren en cost hi dye nimmermeer te vollen gheprijsen opdat die knechten tevreden waren, ende meynde dat si die viskens oock prijsen souden. Ende het gheviel eens dat die meester van der tafelen gheroepen werdt, want hi moeste eenen meten. Daerentusschen ginck die knecht ende stack die cleyne viskens in syn ooren, nuese ende tusschen sine vingeren. Ende hi stack al vol dat hi cost ende bleef so achter die tafel sitten. Ende als die meester weder quam, woorde hi seer vervaert ende vraechde den knecht wat dat bediede. Die knecht gheliet hem oft hij 's niet en wiste ende besach syn handen ende dede ghelijc oft hi daer af verscrict hadde ende seyde: 'Siet meester, so veel cleyn visch hebbe ick bi u gheten dat si mi ten ooren, nuese ende handen willen uut cruypen. Ghedenct daerom dat ghi ons grooter visch coopt, dye ons terstont so niet wederom uut en cruypen, oft ick wil van u.' Ende omdat ontrent Paescen was, was die meester met veel wercx overladen, alzoe dat hy den knecht behouden moeste. Daerom moeste hy oock grooten visch coopen die men ontstucken hout eer dat men se coct. Daer af lecte die knecht zijn vingheren. Maer in die Paesheylichdagen creech hi sinen sack ende moeste van der hoeven. Alzo betaelde hem die meester wederom.
Cleermakers syn selden costvry. Daer was eenen die altijt die slechste ende onweerste visschen die op de vischmerct waren gecocht. Ende als si ghecocht waren en cost hi dye nimmermeer te vollen gheprijsen opdat die knechten tevreden waren, ende meynde dat si die viskens oock prijsen souden. Ende het gheviel eens dat die meester van der tafelen gheroepen werdt, want hi moeste eenen meten. Daerentusschen ginck die knecht ende stack die cleyne viskens in syn ooren, nuese ende tusschen sine vingeren. Ende hi stack al vol dat hi cost ende bleef so achter die tafel sitten. Ende als die meester weder quam, woorde hi seer vervaert ende vraechde den knecht wat dat bediede. Die knecht gheliet hem oft hij 's niet en wiste ende besach syn handen ende dede ghelijc oft hi daer af verscrict hadde ende seyde: 'Siet meester, so veel cleyn visch hebbe ick bi u gheten dat si mi ten ooren, nuese ende handen willen uut cruypen. Ghedenct daerom dat ghi ons grooter visch coopt, dye ons terstont so niet wederom uut en cruypen, oft ick wil van u.' Ende omdat ontrent Paescen was, was die meester met veel wercx overladen, alzoe dat hy den knecht behouden moeste. Daerom moeste hy oock grooten visch coopen die men ontstucken hout eer dat men se coct. Daer af lecte die knecht zijn vingheren. Maer in die Paesheylichdagen creech hi sinen sack ende moeste van der hoeven. Alzo betaelde hem die meester wederom.
Beschrijving
Een kleermaker kocht voor het eten altijd de kleinste, goedkoopste visjes op de markt die hij kon vinden. Zijn knecht was het zat, en haalde een grap met hem uit. Toen de meester even weg was, stak hij de visjes tussen zijn vingers, in zijn oren, neus en overal waar hij maar plaats kon vinden. Toen de kleermaker terugkwam, deed hij net of hij schrok, en verklaarde dat de visjes die hij te eten kregen zo klein waren, dat ze er weer uitkropen. Omdat het druk was, gaf de kleermaker de knecht zijn zin en kocht grotere vis. Maar na de drukke periode kreeg de knecht zijn ontslag.
Bron
H. Pleij, J. van Grinsven, D. Schouten & F. van Thijn: Een Nyeuwe Clucht Boeck. Een zestiende-eeuwse anekdotenverzameling. Muiderberg 1983.
Commentaar
1554
Bron: Pauli, Schimpf und Ernst 699
Naam Overig in Tekst
Paescen 
Paescen 
Paesheylichdagen
Paesheylichdagen
Pasen
Pasen
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:22