Hoofdtekst
Die .CXLVII. cluchte.
Te NUERENBORCH in DIE GULDEN GHANS quam een fijn arme gesel. Hoewel hy noch een teerpennincxken in die tesse hadde, soe en wist hi nochtans niet dattet soe costelijcke herberghe was. Daerom ghinck hy achter den oven sitten totdat yeghelijck gheseten was. Als hem die weert sach sitten, seyde hi tot hem: 'Fine geselle, hoe come 't, wat ledt u oft wat gebrect u? En willet gy ooc niet ter tafelen comen ende voegen u te sitten om te etene?' Ende hi antwoorde den weert met eenen flauwen geeste: 'Ick aensie die tafel dat se vol is ende datter gheen plaetse en is voor mi om te sittene.' Ende die weerdt dit hoorende seyde: 'Coemt hier ende ick wil u een goede plaetse maecken.' Ende nu waren alle die tafelen besedt ende vol, op eenen man nae. Ende de weert ginc voor die tafele daer sommige heren, rijcke borgeren ende sommige cooplieden aen saten, ende sprac tot denghenen daer hi stoutste over was ende alderbeste hem kende: 'Mijn lieve, beminde heeren ende borgheren, ick bidde u, laet doch desen scamelen goeden bloet by u sitten om te eetene ende goede chiere te makene.' Die heeren waren des tevreden ende si schicten haer ende lieten hem bi die tafele sitten. Ende maer als dye gheselle sach dat men so costelijcke ende eerlijcke gherichten ter tafelen brachte, so schaemde hi hem, maer niemandt van den cooplieden en hieten hem eeten. Ende daer quamen costelijcke gherichten om te eeten van visschen, ende onversiens so worden die cleynste viskens die in die scotele waren tot hem waerts ghekeert ende gestelt, ende niemant en hyet hem wederomme eeten. Doen hi dat sach ende wel mercte, so nam hi den aldercleynsten vissche die in die schotele was ende hi dede ghelijck ofte hy so metten vissche gesproken hadde. Ende daerna so hiel hi den vissche hem aen dye rechte oore. Ende bedreef daermet veel cluchten aen dye ooren, ghelijck ofte hy hadde willen toeluysteren ende hooren wat hem die visch seyde. Ende als die heeren borgeren ende cooplieden dat sagen, lachten si ende sagen hem aen gelijck men eenen narre doet. Ende een die daer was onder haer allen seyde: 'Och lieve vrient, wat meynt gy met desen vissche? Geckt gy ofte spot ghi met ons, dat gy hem soe aen uwe oore hout?' Doen dat dye goede gheselle hoorde, soe gheliet hy hem ende was willens droevich, recht ofte hij 't niet geerne gheseyt en hadde, ende hy antwoorde en seyde hem in 't ghemeyne: 'Weet, mijn beminde heeren, ick hebbe hem wat moeten vraghen, daerom so bidde ick u, en wille 't u geen van allen aentrecken.' Doen dye heeren dat hoorden, baden si hem gemeynlijck dat hij 't hen dat vertellen ende seggen souden, want si begeerden 't te hooren. Doen antwoorde hem die goede gheselle segghende: 'Mijn lieve heeren, op eenen tijt binnen corten jaren is mine vader hier bi in 't water verdroncken. Daerom so heb ick den viscche daerna ghevraecht oft si hem niet gesien oft ghekent en hebben. Ende doen antwoorde [h]i mi dat hi noch veel te jonc ende te cranc van verstande was. Maer hi seyde, ick soude sinen ouders daerna vraghen ende die souden my daer af beter ende breedere bescheet gheven.' Doen lachten die heeren alle ende leyden hem twee groote visschen op sinen teljoor, ende mercten wel dattet syn meyninghe was dat hi geerne die groote visschen oock hadde gehadt. Als sy genoech met hem ghelachen hadden, schencten si hem syn maeltijt ende lieten hem loepen.
Te NUERENBORCH in DIE GULDEN GHANS quam een fijn arme gesel. Hoewel hy noch een teerpennincxken in die tesse hadde, soe en wist hi nochtans niet dattet soe costelijcke herberghe was. Daerom ghinck hy achter den oven sitten totdat yeghelijck gheseten was. Als hem die weert sach sitten, seyde hi tot hem: 'Fine geselle, hoe come 't, wat ledt u oft wat gebrect u? En willet gy ooc niet ter tafelen comen ende voegen u te sitten om te etene?' Ende hi antwoorde den weert met eenen flauwen geeste: 'Ick aensie die tafel dat se vol is ende datter gheen plaetse en is voor mi om te sittene.' Ende die weerdt dit hoorende seyde: 'Coemt hier ende ick wil u een goede plaetse maecken.' Ende nu waren alle die tafelen besedt ende vol, op eenen man nae. Ende de weert ginc voor die tafele daer sommige heren, rijcke borgeren ende sommige cooplieden aen saten, ende sprac tot denghenen daer hi stoutste over was ende alderbeste hem kende: 'Mijn lieve, beminde heeren ende borgheren, ick bidde u, laet doch desen scamelen goeden bloet by u sitten om te eetene ende goede chiere te makene.' Die heeren waren des tevreden ende si schicten haer ende lieten hem bi die tafele sitten. Ende maer als dye gheselle sach dat men so costelijcke ende eerlijcke gherichten ter tafelen brachte, so schaemde hi hem, maer niemandt van den cooplieden en hieten hem eeten. Ende daer quamen costelijcke gherichten om te eeten van visschen, ende onversiens so worden die cleynste viskens die in die scotele waren tot hem waerts ghekeert ende gestelt, ende niemant en hyet hem wederomme eeten. Doen hi dat sach ende wel mercte, so nam hi den aldercleynsten vissche die in die schotele was ende hi dede ghelijck ofte hy so metten vissche gesproken hadde. Ende daerna so hiel hi den vissche hem aen dye rechte oore. Ende bedreef daermet veel cluchten aen dye ooren, ghelijck ofte hy hadde willen toeluysteren ende hooren wat hem die visch seyde. Ende als die heeren borgeren ende cooplieden dat sagen, lachten si ende sagen hem aen gelijck men eenen narre doet. Ende een die daer was onder haer allen seyde: 'Och lieve vrient, wat meynt gy met desen vissche? Geckt gy ofte spot ghi met ons, dat gy hem soe aen uwe oore hout?' Doen dat dye goede gheselle hoorde, soe gheliet hy hem ende was willens droevich, recht ofte hij 't niet geerne gheseyt en hadde, ende hy antwoorde en seyde hem in 't ghemeyne: 'Weet, mijn beminde heeren, ick hebbe hem wat moeten vraghen, daerom so bidde ick u, en wille 't u geen van allen aentrecken.' Doen dye heeren dat hoorden, baden si hem gemeynlijck dat hij 't hen dat vertellen ende seggen souden, want si begeerden 't te hooren. Doen antwoorde hem die goede gheselle segghende: 'Mijn lieve heeren, op eenen tijt binnen corten jaren is mine vader hier bi in 't water verdroncken. Daerom so heb ick den viscche daerna ghevraecht oft si hem niet gesien oft ghekent en hebben. Ende doen antwoorde [h]i mi dat hi noch veel te jonc ende te cranc van verstande was. Maer hi seyde, ick soude sinen ouders daerna vraghen ende die souden my daer af beter ende breedere bescheet gheven.' Doen lachten die heeren alle ende leyden hem twee groote visschen op sinen teljoor, ende mercten wel dattet syn meyninghe was dat hi geerne die groote visschen oock hadde gehadt. Als sy genoech met hem ghelachen hadden, schencten si hem syn maeltijt ende lieten hem loepen.
Onderwerp
AT 1567C - Asking the Large Fish 
AT 1567C - Asking the Large Fish 
ATU 1567C - Asking the Large Fish.
ATU 1567C - Asking the Large Fish.
Beschrijving
Een arme gezel kwam in een herberg en verborg zich totdat iedereen een plaats gevonden had. Toen de waard hem zag zitten, wilde die hem een goede plaats aanbieden en liet hem aanschuiven bij een herengezelschap. Deze heren kregen de lekkerste eetwaren, maar boden de gezel niets aan. Toen pakte hij een van de kleine visjes, en deed net of hij daar een gesprekje mee voerde, tot vermaak van zijn tafelgenoten. Hij legde uit dat zijn vader verdronken was, en dat hij nu het visje vroeg of die zijn vader gekend had. Het visje had geantwoord dat hij nog te jong was, maar dat een van de grotere vissen het misschien wel wist. De heren aan tafel konden zijn grap wel waarderen en gaven hem wat grote vissen om op te eten.
Bron
H. Pleij, J. van Grinsven, D. Schouten & F. van Thijn: Een Nyeuwe Clucht Boeck. Een zestiende-eeuwse anekdotenverzameling. Muiderberg 1983.
Commentaar
1554
Bron: Pauli, Schimpf und Ernst 700
Asking the Large Fish
Naam Overig in Tekst
Nuerenborch
Nuerenborch
Die Gulden Ghans
Die Gulden Ghans
Naam Locatie in Tekst
Nuremberg
Nuremberg
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:22