CJ105407A

Der gong in famke nei skoalle ta. Dat famke hearde dêr op dy skoalle allegearre fize forhaeltsjes fan 'e jonges en ek fize wurden. Op in kear kom se thús en doe sei se: "Mem, de jonges sizze iderkear fan - kloaten -."
"Och," seit de mem, "dat hindert neat, leave. Dat binne dyn egen."
Doe kom se ris in kear wèr thús, doe sei se: "Mem, de jonges ha wèr fan dy rare praetsjes. Nou sizze se iderkear fan - kullen -."
"Nou," sei de mem, "dat hindert neat, leave, dat binne dyn fingerkes."
In pear dagen letter komt se wèr thús en dan hat se wèr klaechlieten oer de jonges. Nou hienen se sein fan 'kut'.
De mem sei: "Leave, dêr mastû dy neat fan oanlûke. Dat is de mûle."
Dêr op in kear hienen se bisite fan in tante. En dy tante hie in hier oan 'e mûle sitten.
Doe sei 't famke tsjin dy tante: "Tante hat hier oan 'e kut. Ik sjocht it mei de kloaten. Ik sil him der mei de kul wol even ôfhelje."

Meisje hoort op school vieze verhalen en woorden van de jongens. Moeder zegt dat kloten ogen zijn, kullen vingers en kut de mond. Als een tante een haar aan haar mond heeft zitten zegt het meisje dat tante een haar aan haar kut heeft, dat ze die met haar kloten ziet zitten en dat ze de haar er met de kul wel af zal halen.

Corpus Jaarsma, verslag 1054, verhaal 7A (archief Meertens Instituut)

5 augustus 1973

2013-03-01 14:46:21