JCOHEN50d - Spookverhalen uit Breukelen en omgeving

In Breukelen bezocht een aanspreker een zieke. Dat
had hij niet moeten doen! Want de aansprekers lokken
den dood, en deze kan worden getrokken naar een mensch,
aan wien hij vroeger niet heeft gedacht. De dood heeft
wijde vleugelen.....de spitse punten aan den uitersten
rand kunnen soms een mensch op verren afstand nog raken.
De aanspreker ging aan het bed van den zieke zitten
en troostte hem.
"Ge zult niet sterven!"
"Ge zit in den stoel van mijn broer", zeide de zieke.
"Ga hier vandaan!"
Maar de aanspreker had reeds in den stoel gezeten,
natuurlijk niet met kwade bedoeling. Men durfde het
den broer niet te zeggen. Wat zou hij wel denken, als
hij 't hoorde....
Eenige dagen later, werd hij ziek, en zij, die hem lief-
hadden snikten. De kranke keek hen verwonderd aan.
"Morgen ben ik weer beter!" Allen, die om hem
stonden, wisten, dat hij zat onder de schaduw des
doods, want de zonverlichte rivier van het leven was hij
ganschelijk afgeroeid...
"Waarom kijkt ge mij zoo aan?" Men wilde hem sparen.
Men antwoordde niet. Hij strekte de handen naar
hen uit. "Zeg 't me", bezwoer hij. Niemand vertelde hem
dat de aanspreker in zijn stoel had gezeten. Doch hij
stierf natuurlijk, en allen, die hem hadden gekend, schreiden.

SINSAG 0486 - Andere Todesvorzeichen.    SINSAG 0486 - Andere Todesvorzeichen.   

In Breukelen bezocht een aanspreker een zieke. Dat had hij niet moeten doen! Want de aansprekers lokken den dood, en deze kan worden getrokken naar een mensch, aan wien hij vroeger niet heeft gedacht. De dood heeft wijde vleugelen.....de spitse punten aan den uiterstenrand kunnen soms een mensch op verren afstand nog raken. De aanspreker ging aan het bed van den zieke zitten en troostte hem. "Ge zult niet sterven!"
"Ge zit in den stoel van mijn broer", zeide de zieke."Ga hier vandaan!" Maar de aanspreker had reeds in den stoel gezeten,natuurlijk niet met kwade bedoeling. Men durfde het den broer niet te zeggen. Wat zou hij wel denken, als hij 't hoorde.... Eenige dagen later, werd hij ziek, en zij, die hem liefhadden snikten. De kranke keek hen verwonderd aan."Morgen ben ik weer beter!" Allen, die om hem stonden, wisten, dat hij zat onder de schaduw des doods, want de zonverlichte rivier van het leven was hijganschelijk afgeroeid..."Waarom kijkt ge mij zoo aan?" Men wilde hem sparen. Men antwoordde niet. Hij strekte de handen naar hen uit. "Zeg 't me", bezwoer hij. Niemand vertelde hem dat de aanspreker in zijn stoel had gezeten. Doch hij stierf natuurlijk, en allen, die hem hadden gekend, schreiden.

J. Cohen. Nederlandsche Sagen en Legenden II. Zutphen, 1919. p.276

1919

Andere Todesvorzeichen

Breukelen    Breukelen   

2013-03-01 14:46:20