Hoofdtekst
Dieksterhoes, het Huis Ten Dijke, werd in 1903 gesloopt. Er was zelfs toen nog niet zoveel begrip aanwezig, dat deze Middeleeuwse börg bewaard bleef. Wie kon het wat schelen, wat er in de Middeleeuwen voor heren woonden in dit land? En wie maalde er om, dat daar ongeschonden nog stond het laatste verblijf van een der grote mannen uit de Geuzentijd? Het werd voor
f 2475 aan slopers verkocht.
Er stond een Latijnse zegenwens op een van de poorten, aldus vertaald:
Dit Huis sta tot een mier
De zee gans uit zal zuipen,
En dat een schildpad zal
Om heel de wereld kruipen.
Maar die spreuk heeft even weinig gebaat, als de nagedachtenis van Diederik Sonoy werd geeerd. Want het was niemand minder dan deze beroemde Watergeus, de vriend van Willem van Oranje, de goeverneur van Noord-Holland, die hier zijn drie laatste levensjaren sleet en die er overleed in 1597. Zijn wapenbord hangt in de kerk van Pieterburen, waar hij zelf begraven ligt.
De legende van Dijksterhuis staat met het verblijf van Snoy in onmiddellik verband.
Veur joaren woonde der 'n groot en machteg heer op Dieksterhoes, dij haar in oorlòg west. Hai haar nòg aaltied 'n Moor bie hom, zo swaart as rout, dij e oet Spaanje mitnomen haar.
Zok Moorn bin hait op vraauwlu, mòie reken, din kinnen ze zok hail nait bedoaren. Nou, dizzent din ook. Hai wol achter de maaid van de Börg heer, mor dij haar al ain. Zo mog hom ook nait lieden, omdat e nòg aaltied zo vremd pruit, en zo mit zien ogen rollen kon.
Nou, dou luip e rond as 'n tieger. En 't duurde nait slim laank, òf doar haar ie 't al. Hai het dij knecht mor zo doodstoken, mit 'n dòlk, dij zokke kerels aaltied bie zok hebben.
Dat is te zeggen, vot dood was e nòg nait, mor 't scheelde nait veul meer, en der was niks aan te doun.
't Jonk wicht, dood oet stuur vanzulf, gaait noar hom tou, wil hom allerdeegs nòg wat eten bringen. Nou is de Moor haildal glìnne, wait hail nait meer wat e dut.
Mit dat aigenste grode mes het e dat aarme wicht op stee doodstoken. Mit zoo'n aibals geweld, dat 't mes hom in haand broken is.
In stroalen kwam 't bloud ter oet, de haile gaang van de börg zat ter onder, kìn 'k joe zeggen.
Dat mos ophemmeld worden vanzulf, mor der was niks aan te doun. 't Was grainen hòlt, en der bleef 'n grode bloudvlek in zitten. Bounen en schuren 't hulp anmoal niks, hou haarder dat ze der aan schuurden, hou roder dat 't wör.
De knecht en de maaid binnen touglieks begroaven, en de Moor mos ter bie stoan. Mor hai vertrok nòg gain spier in zien gezicht, rolde aal moar mit zien ogen. Dou hebben ze hom ook ophongen. Zok iezelk vòlk!
Aal zien levent het dij bloudvlek ter zeten, tot 'n aiwege gedachtenis; 'k heb hom zulf nòg zain in òl Börg.
(Zie ' Het Noorden', 18, en Feith, 'Groninger Borgen'.)
Onderwerp
SINSAG 1128 - Unausloschliche Blutflecken.   
Beschrijving
Voor jaren woonde er een man in het Dieksterhoes. Hij had een Moor bij zich uit Spanje. Die was verliefd op de meid. De meid had echter al met de knecht. Hij stak de knecht en de meid dood. De Moor is later opgehangen.
Bron
Commentaar
Naam Overig in Tekst
Dieksterhoes   
Huis ten Dijke   
Middeleeuwse   
Geuzentijd   
Diederik Sonoy   
Snoy   
Watergeus   
Willem van Oranje   
Spaanje   
Het Noorden   
Feith   
Groninger Borgen.   
Naam Locatie in Tekst
Noord-Holland   
Pieterburen   
Moor   
Spanje   
Börg