Hoofdtekst
Men vijnt een exempel bescreven of een ghelikenisse, dat aldus beghint:
Het was een weldich coninc, die seer machtich was ende seer rijc, ende hi was goedertieren over sijn voic. Dese coninc had een seer scoen dochter, die seer mynliken was an te sien, want si was seer scoen ende rijp van zeden, eersam van ghelaet, goedertieren ende mynlic. Ende die coninc, haer vader, was sachtmoedich ende goedertieren, ende en versmade niement. Ende hi gheboet doer al sijn conincrijc, so wie dat eerst quame tot synen hove, die soude die scone ioncfrouwe, sijn enighe dochter, hebben. Ende hier in was sijn goedertierenheit te prisen, want hi en sonderde niement wt, hoe arm of hoe leelic dat hi oec was. Ende het ghesciede datter vele quamen van allen siden, die een yghelike hoepten dese bruut te crighen. Ende dese voerseide ioncftouwe was in enen sconen hof van rosen ende bloemen, daer scoen lucht was ende scoen gheluut van voghelen sanghe. Mer om desen hof daer dese ioncfrouwe in was, ghinc een glint of haghe om van doerne ende van braem, die seer scerpe was, daer si mede behoet was voer die dieven, so dat daer niement doer comen en mochte sonder grote pyne ende wonden. Ende vele quamen daer, als voerseit is, die alle hoepten dese scoene ioncfrouwe te ontfanghen, des conincs dochter. Ende want si hem selven mit ghewelt doer desen haghen mosten trecken, die seer scerp ende wreet was, so werden si seer ghesteken ende ghewont vanden doerne, so dat si die pyne ontfruchten, ende keerden weder afterwaert, ende lieten die ioncfrouwe wesen. Ende het ghinc teghens der nachte ende daer quamen vele wilder beesten, die seer wreet waren, ende verslonden dese die weder ghekeert waren. Doch so en keerden si niet alle weder om, want daer waster een die die ghehoechnisse deser ioncfrouwen also vast in sijn herte gheprint hadde, dat hi verduldelike leet al die pyne der doernen ende alle ander teghenheit die hem teghen quamen. Ende hi quam mit groten arbeide doer den haghe, soe dat hem alle sijn cleder ghereten waren van sinen live, ende seer ghwont in sinen lichame. Ende als hi dese ioncfrouwe sach, die soe wt der maten scoen was ende verciert mit allen doechden, so vergat hi alle seericheit. Ende sy keerde haer weerdeliken om tot hem, ende om bevenc hem mit enen weerdighen mynliken cussen, ende besalvede sijn wonden, ende al thant was hi ghesont. Ende dese conic gaf hem dese mynlike ioncfrouwe tot sijnre vriendrinnen, ende daer wert brulofte ghemaket mit groter feesten ofte blijscap. Want die vrome ridderen sijn verheven bi den coninghen.
Het was een weldich coninc, die seer machtich was ende seer rijc, ende hi was goedertieren over sijn voic. Dese coninc had een seer scoen dochter, die seer mynliken was an te sien, want si was seer scoen ende rijp van zeden, eersam van ghelaet, goedertieren ende mynlic. Ende die coninc, haer vader, was sachtmoedich ende goedertieren, ende en versmade niement. Ende hi gheboet doer al sijn conincrijc, so wie dat eerst quame tot synen hove, die soude die scone ioncfrouwe, sijn enighe dochter, hebben. Ende hier in was sijn goedertierenheit te prisen, want hi en sonderde niement wt, hoe arm of hoe leelic dat hi oec was. Ende het ghesciede datter vele quamen van allen siden, die een yghelike hoepten dese bruut te crighen. Ende dese voerseide ioncftouwe was in enen sconen hof van rosen ende bloemen, daer scoen lucht was ende scoen gheluut van voghelen sanghe. Mer om desen hof daer dese ioncfrouwe in was, ghinc een glint of haghe om van doerne ende van braem, die seer scerpe was, daer si mede behoet was voer die dieven, so dat daer niement doer comen en mochte sonder grote pyne ende wonden. Ende vele quamen daer, als voerseit is, die alle hoepten dese scoene ioncfrouwe te ontfanghen, des conincs dochter. Ende want si hem selven mit ghewelt doer desen haghen mosten trecken, die seer scerp ende wreet was, so werden si seer ghesteken ende ghewont vanden doerne, so dat si die pyne ontfruchten, ende keerden weder afterwaert, ende lieten die ioncfrouwe wesen. Ende het ghinc teghens der nachte ende daer quamen vele wilder beesten, die seer wreet waren, ende verslonden dese die weder ghekeert waren. Doch so en keerden si niet alle weder om, want daer waster een die die ghehoechnisse deser ioncfrouwen also vast in sijn herte gheprint hadde, dat hi verduldelike leet al die pyne der doernen ende alle ander teghenheit die hem teghen quamen. Ende hi quam mit groten arbeide doer den haghe, soe dat hem alle sijn cleder ghereten waren van sinen live, ende seer ghwont in sinen lichame. Ende als hi dese ioncfrouwe sach, die soe wt der maten scoen was ende verciert mit allen doechden, so vergat hi alle seericheit. Ende sy keerde haer weerdeliken om tot hem, ende om bevenc hem mit enen weerdighen mynliken cussen, ende besalvede sijn wonden, ende al thant was hi ghesont. Ende dese conic gaf hem dese mynlike ioncfrouwe tot sijnre vriendrinnen, ende daer wert brulofte ghemaket mit groter feesten ofte blijscap. Want die vrome ridderen sijn verheven bi den coninghen.
Beschrijving
Een schone jonkvrouw, zeer deugdzaam, wordt door vele mannen bemind. Maar zij zit onbereikbaar weggeborgen in een schitterende tuin, omgeven door een haag van doornen en braamstruiken. De meeste lieden die hoopten bij haar te bereiken, gaven het op zodra zij door de pijnlijke doornhaag moesten. Maar een man hoopte zo vurig haar te bereiken, dat hij doorzette. Gewond en met alle kleren gescheurd kwam hij bij de jonkvrouw aan. Toen hij haar zag, versierd met alle deugden, was hij alle pijn vergeten. Zij verzorgde zijn wonden en haar vader gaf haar aan hem als vriendin. De bruiloft werd gevierd met groot feest, want vrome ridders zijn verheven bij de koning.
Bron
De Vooys, C.G.N., Middelnederlandse stichtelijke exempelen, Zwolle, 1953 pagina 126-127
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20