Hoofdtekst
Oorlòg
In de òlle tieden, dou der in Essen nòg 'n klooster was, haar de abdis 'n aigen kapel in de kerk van Hoaren. Dat was 'n mooi koamertje in de toren; ie kinnen 't aal doagen nòg zain.
Din kìnje ook zain, woardat de bisschop van Munster zien verblief haar, dou zien legers veur de Stad van Grunnen laggen. Dat was 'n aiveg mooi stee veur hom; van de hoge toren òf kon e over 't laand koekeloeren. In de verte zag e din de Herepoort, doar e deur wol, as de Grunnegers hom mor eerst open deden.
Mor dat deden ze vot nòg nait. Ze haren 'n veuls te mooi kenon. Dat was Grode Grait, doar ze zo geern mit schaiten moggen.
De bisschop kreeg honger, en luit zok zien eten boven in toren bringen, 'n dikke praan boeskool mit spek. Mit dat e der achterheer zel, komt ter net 'n kenonskoegel aanvlaigen, dij de haile schuddel mit boeskool wegnemt.
De Grunnegers muiken 'n verske op 't kenon:
Grode Grait bin ik gehaiten,
Om wied en weer kon ik wel schaiten,
Ik kreeg 'n koegel in mien mond,
Ik schoot hom deur de Hoarder toren
En dou nòg zeuven vout in grond.'
Twij van de koegels liggen der nòg, 'n iesdern en 'n stainen.
En as ter boeskool eten wòrdt, din is 't nòg voak: wie hebben oorlòg vandoag.
(Zie H. Bos, Gids van Haren, 13.)
In de òlle tieden, dou der in Essen nòg 'n klooster was, haar de abdis 'n aigen kapel in de kerk van Hoaren. Dat was 'n mooi koamertje in de toren; ie kinnen 't aal doagen nòg zain.
Din kìnje ook zain, woardat de bisschop van Munster zien verblief haar, dou zien legers veur de Stad van Grunnen laggen. Dat was 'n aiveg mooi stee veur hom; van de hoge toren òf kon e over 't laand koekeloeren. In de verte zag e din de Herepoort, doar e deur wol, as de Grunnegers hom mor eerst open deden.
Mor dat deden ze vot nòg nait. Ze haren 'n veuls te mooi kenon. Dat was Grode Grait, doar ze zo geern mit schaiten moggen.
De bisschop kreeg honger, en luit zok zien eten boven in toren bringen, 'n dikke praan boeskool mit spek. Mit dat e der achterheer zel, komt ter net 'n kenonskoegel aanvlaigen, dij de haile schuddel mit boeskool wegnemt.
De Grunnegers muiken 'n verske op 't kenon:
Grode Grait bin ik gehaiten,
Om wied en weer kon ik wel schaiten,
Ik kreeg 'n koegel in mien mond,
Ik schoot hom deur de Hoarder toren
En dou nòg zeuven vout in grond.'
Twij van de koegels liggen der nòg, 'n iesdern en 'n stainen.
En as ter boeskool eten wòrdt, din is 't nòg voak: wie hebben oorlòg vandoag.
(Zie H. Bos, Gids van Haren, 13.)
Beschrijving
De Abdis had in zijn klooster in Essen een eigen torenkamer. Het Groningse leger schiet per ongeluk een kanonskogel door de toren, terwijl de abdis er zit te eten.
Bron
Laan, K. ter. Groninger overleveringen. Zutphen, 1930. p. 140
Commentaar
1930
Grunnen, Grunnegers, Grode Grait, H. Bos, Gids van Haren.
Naam Locatie in Tekst
Essen
Essen 
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20