Hoofdtekst
[00:20:00]
RK: Maar kent u daar nog [spook-]verhalen van?
WB: Eh... jawel, jawel, ik zal u nog een voorbeeld, van mijn grootvader. Dat is dus van vaders kant. De ene was van moeders kant.
RK: Want u heet..uw achternaam?
WB: Baarsen.
RK: Hoe schrijf ik dat, even?
WB: B dubbel A, R, S, E, N.
RK: OK.
WB: En dus mijn grootvader die heeft, die had zijn moeder nooit gekend, nu spreek ik over achtienhonderdzoveel, hè? Eh... had zijn moeder nooit gekend, maar hij had vaak dat hij.. hij was visserman en als ze dan zo met elkaar in het vooronder zaten dat is het eh... manschappenverblijf. Wanneer zij in 't vooronder zaten dat ze daar toch zo wel eens met elkaar over spraken. En op een avond ging hij naar schip toe, dus vanuit huis in het schip en hij komt door die smalle straatjes heen... en toen komt iemand, toen komt iets bij hem langs hollen, met los haar, z'n Urker ondermuts op, in Urker kleding, en op gegeven moment toen denkt ' ie bij zichzelf 'dan moet ik haren nog kuit van hebben, dus hij holde achter datgene aan, en die holden nu naar het kerkhof. Het oude kerkhof, bij Kerk aan de Zee. En die liep dwars, die liep dwars door het hek heen. Toen is hij teruggehold naar huis toe, heeft de deur d'r uitgelopen want toen dacht ie dat zou mijn moeder kunnen zijn. Of wij zeggen nog in het dialect mimme, van mem he? Fries.
RK: Hmhm..dat is Fries...
WB: Eeehm, dat soort sagen leven op Urk, maar daar waren ook natuurlijk doordat bijgeloof en door weinig licht.
RK: Hmhm.
WB: Had je ook heel veel dingen. Die dus ja, eeh meer de angst was om iets te zien als dat je het werkelijk zag. Je moet rekenen dat wij hebben een, een burgemeester gehad Gravestein, en toen die op Urk kwam in het begin van negentienhonderd, toen is 'ie begonnen met het vee en de mensen een aparte plaats te geven. Voor zijn komst liepen de koeien en de paarden en en de schapen liepen 's nachts door Urk heen. Er was geen verlichting. Dus wanneer die dan door dat dorp heenging zeg maar van huis naar het schip dan had je heel vaak dat je iets tegen iets opliep en dan was het de duivel of was 't iets anders, maar 't was niets anders dan een stuk vee, hè. En dus dat soort zaken kwam je ook wel tegen. En nadat die burgemeester dus geweest is, heeft ' ie dus prikkeldraad gespannen tussen dat laag gedeelte dat weiland en het dorp. En toen kwam je dus 's nachts niet meer van dat soort dingen tegen. Dus heel wat van die verhalen die er toen waren, waren toen verleden tijd.
RK: Want u vertelde nu een aantal hele, ja, mooie verhalen hè, van die dood en van eh... eh... van van dat spook met die lange haren.
WB: Ja.
RK: Maar kent u daar nog [spook-]verhalen van?
WB: Eh... jawel, jawel, ik zal u nog een voorbeeld, van mijn grootvader. Dat is dus van vaders kant. De ene was van moeders kant.
RK: Want u heet..uw achternaam?
WB: Baarsen.
RK: Hoe schrijf ik dat, even?
WB: B dubbel A, R, S, E, N.
RK: OK.
WB: En dus mijn grootvader die heeft, die had zijn moeder nooit gekend, nu spreek ik over achtienhonderdzoveel, hè? Eh... had zijn moeder nooit gekend, maar hij had vaak dat hij.. hij was visserman en als ze dan zo met elkaar in het vooronder zaten dat is het eh... manschappenverblijf. Wanneer zij in 't vooronder zaten dat ze daar toch zo wel eens met elkaar over spraken. En op een avond ging hij naar schip toe, dus vanuit huis in het schip en hij komt door die smalle straatjes heen... en toen komt iemand, toen komt iets bij hem langs hollen, met los haar, z'n Urker ondermuts op, in Urker kleding, en op gegeven moment toen denkt ' ie bij zichzelf 'dan moet ik haren nog kuit van hebben, dus hij holde achter datgene aan, en die holden nu naar het kerkhof. Het oude kerkhof, bij Kerk aan de Zee. En die liep dwars, die liep dwars door het hek heen. Toen is hij teruggehold naar huis toe, heeft de deur d'r uitgelopen want toen dacht ie dat zou mijn moeder kunnen zijn. Of wij zeggen nog in het dialect mimme, van mem he? Fries.
RK: Hmhm..dat is Fries...
WB: Eeehm, dat soort sagen leven op Urk, maar daar waren ook natuurlijk doordat bijgeloof en door weinig licht.
RK: Hmhm.
WB: Had je ook heel veel dingen. Die dus ja, eeh meer de angst was om iets te zien als dat je het werkelijk zag. Je moet rekenen dat wij hebben een, een burgemeester gehad Gravestein, en toen die op Urk kwam in het begin van negentienhonderd, toen is 'ie begonnen met het vee en de mensen een aparte plaats te geven. Voor zijn komst liepen de koeien en de paarden en en de schapen liepen 's nachts door Urk heen. Er was geen verlichting. Dus wanneer die dan door dat dorp heenging zeg maar van huis naar het schip dan had je heel vaak dat je iets tegen iets opliep en dan was het de duivel of was 't iets anders, maar 't was niets anders dan een stuk vee, hè. En dus dat soort zaken kwam je ook wel tegen. En nadat die burgemeester dus geweest is, heeft ' ie dus prikkeldraad gespannen tussen dat laag gedeelte dat weiland en het dorp. En toen kwam je dus 's nachts niet meer van dat soort dingen tegen. Dus heel wat van die verhalen die er toen waren, waren toen verleden tijd.
RK: Want u vertelde nu een aantal hele, ja, mooie verhalen hè, van die dood en van eh... eh... van van dat spook met die lange haren.
WB: Ja.
Onderwerp
SINSAG 0478 - Andere Erlebnisse; unbeschreibbare Spukerscheinungen. 
SINSAG 0478 - Andere Erlebnisse; unbeschreibbare Spukerscheinungen. 
Beschrijving
Een visserman ziet een spookverschijning in Urker kleding en met lange haren. Hij denkt dat dit wel eens zijn moeder, die hij nooit heeft gekend, zou kunnen zijn.
Bron
Letterlijk afschrift van mp3-opname.
Commentaar
10 juli 2008
Deel van een interview met Albert van Urk (AvU) en Willem Baarsen (WB), afgenomen door Ruben Koman (RK). Ook aanwezig waren de stagiaires Eszter Bardos (EB) en Nora Racz (NR).
Andere Erlebnisse; unbeschreibbare Spukerscheinungen.
Naam Overig in Tekst
Gravestein
Gravestein
Urker
Urker
Baarsen
Baarsen
Kerk aan de Zee
Kerk aan de Zee
Fries
Fries
Naam Locatie in Tekst
Urk
Urk
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21