ELDER369

Bij Aant. 1938, §2, fol. 31. Volgens mevr. Dr. H.E. Heimans te Almelo zegt „vrouw Seckel-Reekens, 64 jaar oud, „koopvrouw”, „R.K. opgevoed”, vaak kabouters te hebben gezien in een strook die verloopt van Volthe, via de Hunenborg, Tilligte, Springendal, Braamberg, (langs de watermolens van Frans en van Bels), Mander, Manderveen, in de richting van Langeveen. „Vroeger veel meer dan tegenwoordig”.
De kabouters, zegt zij, zijn „klein”, misschien „tot aan haar knie”. Soms zijn vaag „of ze in de mist staan”, soms zijn ze duidelijk te zien. Ze dragen „een kleine puntmuts” en hun kleding is „eenvoudig”, „bruin en groenig” gekleurd, „misschien antieke boerenkleren” en meestal hebben ze een riem om hun kiel. Hun broek is in de laarzen gestoken. Er zijn, zegt de vrouw „evenveel kabouters zónder als met een baard”, en zij dragen „vrij lang haar”, maar „allemaal lijken zij nogal oud”. Wanneer „vrouw Seckel” de kabouters in het veld ziet staan of lopen, reageren die niet op haar aanwezigheid en zij deed ook nimmer een poging tot toenadering, dat „zou ze niet durven”, „je weet ’t nooit”, „’t zijn toch geen wezens van onze wereld”…. Haar grootmoeder heeft haar in haar kinderjaren wel eens verteld dat kabouters iets van doen hebben met „schatten”, en zo heeft zij wel eens gedacht: „ik zou dat zo’n kereltje me uit de brand hielp”, maar vrágen zou ze niet durven, „zulk geld moet toch iets met de duivel te maken hebben”….
Bij H: (§2a, fol. 32). Dat er contact zou zijn –of zou zijn geweest tussen „vrouw Seckel” en „Lappendina” is niet gebleken en lijkt onwaarschijnlijk. „Vrouw Seckel” zegt het „niet leuk” en „eigenlijk eng” te vinden kabouters te ontmoeten, „een christenmens heeft met zulke dingen niets te maken”. Zij zegt er wel eens iets over te hebben gezegd tegen pastoor Waanders te Tubbergen, maar deze „lachte”, „of het een grap was” en „praatte er overheen”. Aan de „pastoorsmeid” verkocht zij daarna drie aardappelschilmesjes en „dat maakte het weer goed”… „Vrouw Seckel zegt voor ’t eerst een kabouter te hebben gezien toen zij „een jaar of zeventien” was. Zij werkte toen bij Spanjaard te Borne en ging dan per rijwiel heen en weer, zulks via het Kanaal Almelo- Nordhorn. Zij zag, vertelt ze, die eerste kabouter heel duidelijk, vlak bij de Hunenborg.-
[Pagina 378] Bij Aant. 1946, §2e, fol. 47* (de heer Jan ter Horst, bijlage no. VI): Bedoeld wordt: Mej. Dr. H.E. Heimans, Almelo. Zij is inderdaad een dochter van de „natuuronderzoeker” Eduard Heimans (1861-1914. [„Heimans en Thijsse”!]

Kabouters zijn klein. Ze zijn soms wazig, soms duidelijk en dragen eenvoudige kleding en een kleine puntmuts. Er zijn evenveel kabouters zonder als met een baard. Zij hebben lang haar en lijken allemaal nogal oud. Kabouters zouden iets met schatten te maken kunnen hebben.

J.H.W. Eldermans, Aardgeesten, Gnomen, Kabouters, etc.. Restanten no. 16B. Een handgeschreven, ongepubliceerd manuscript. Manuscript eigendom van het Museum of Witchcraft, Boscastle, Cornwall, UK.

1938

Eldermans heeft dit verhaal gehoord van mevr. Dr. H.E. Heimans te Almelo, die het verhaal op haar beurt van vrouw Seckel-Reekens hoorde. Vrouw Seckel-Reekens, toentertijd 64 jaar was koopvrouw en Rooms-Katholiek opgevoed. Dr. H.E. Heimans is een dochtr van de natuuronderzoeker Eduard Heimans. Zie onder 'Beeld' voor een afbeelding van de pagina uit het manuscript.

H.E. Heimans    H.E. Heimans   

Seckel-Reekens    Seckel-Reekens   

Hunenborg    Hunenborg   

Springendal    Springendal   

Braamberg    Braamberg   

Frans    Frans   

Bels    Bels   

Lappendina    Lappendina   

Waanders    Waanders   

Spanjaard    Spanjaard   

Jan ter Horst    Jan ter Horst   

Eduard Heimans    Eduard Heimans   

Heimans    Heimans   

Thijsse    Thijsse   

Almelo    Almelo   

Volthe    Volthe   

Tilligte    Tilligte   

Mander    Mander   

Manderveen    Manderveen   

Langeveen    Langeveen   

Tubbergen    Tubbergen   

Borne    Borne   

Kanaal    Kanaal   

Nordhorn    Nordhorn   

2013-03-01 14:46:21