ELDER370

Bij Aant. 1938, §2, fol. 392*: De heer B.G. Hulsker (zie de mededelingen van Dr. H. Cohen, §1) meent, naar hij zegt „op grond van eigen waarnemingen”, dat de „kabouter-route A” zich in een soms brede, soms smalle strook beweegt in noordoostelijke richting: Stakenberg – Saxenheim – Het Soerel – Oldenbroekse Heide – de Trijsberg – Ittersum – Dalfsen – Vilsteren – Lemelerberg, en verder langs een hem onbekende weg. De „route B” zegt hij te kennen van Boerskotten (nabij Oldenzaal) – het Lutterzand – de Mekkelhorst – Tilligte – de Bergvennen – Lattrop – Springendal – Hezinge – Mander – Mandervaan – Langeveen, en verder…? De heer Hulsker veronderstelt dat deze twee „trekwegen” zich in de richting Wielen – Radewijk zullen verenigen.-
§3, F1: De heer Hulsker, 76 jaar oud, zegt zijn kabouterwaarnemingen voornamelijk te hebben gedaan in de jaren 1902 ÷ 1909, en later nog, zij het „minder intensief”, in de jaren 1917 ÷ 1925. Hij was eigenaar van een kruideniersbedrijf, dat voornamelijk door zijn echtgenote werd gedreven. Zelf legde hij zich toe op het verzamelen van „heilzame kruiden”, die hij ook wel kocht van „kruidenzoekers” en kruidenkwekers. De heer Hulsker handelde in die kruiden en noemt zich herborist”.
Bij fol. 393, §1: De heer Hulsker geeft blijk de door hem genoemde gebieden uitstekend te kennen. De „kabouterwaarnemingen” deed hij, naar hij zegt, „van het voorjaar tot in de nazomer” en „altijd in de daguren”, „dán zocht hij zijn planten”.-
§2* De heer Hulsker zegt „vrij vaak” kabouters te hebben gezien, „als hij moet schatten: wel een keer of acht á tien per jaar” in de genoemde perioden: daar buiten: „incidenteel”. Meestal was het „een enkele kabouter”, soms „twee of drie kabouters samen”, veelal zag hij de kabouters „gewoon ergens staan”, een enkele keer wandelden ze.” Hij zag ze, zo vertelt de heer Hulsker, dikwijls „vaag, wazig en kleurloos”, maar „toch duidelijk herkenbaar”. „Vaker” was het beeld „helder en duidelijk”, „tot in onderdelen”. Nooit waren de kabouters dichterbij dan „een meter of acht”. De heer Hulsker zegt het moeilijk te vinden de kleding van die kabouters te beschrijven: „lichtbruine of grijsgroene kleding”. Ze droegen „een soort jasje met een liggend kraagje”en „een gordel met een grote koperen gesp om de taille”. „Een soort puntmutsen” droegen ze op ’t hoofd, en „verder een nogal wijde, vormloze broek”, die „van ondereen veelal in halfhoge laarsjes was gestopt.” „Een enkele keer” zegt de heer Hulsker wel „een kabouter op blote voeten” te hebben gezien. Het haar van de kabouters, zo vertelt de heer Hulsker, was „altijd vrij lang”, „een beetje wild en krullerig” en „licht blond óf grijs”, „dát kon je nooit goed zien.” Er waren kabouters met een eveneens „wilde en krullerige baard”, maar „zeker evenveel zonder”. – Als hij „later eens ging kijken op een plaats waar zo’n kabouter had gestaan of gelopen, dan „waren er nooit voetsporen”….
Bij §2c: De heer Hulsker zegt vaak de indruk te hebben gehad dat de kabouters die hij ontmoette en zág, daarna verdwenen „door zich op te lossen”, „in een soort nevel”. Andere keren wandelden zij, „wazig wordend”, weg in een bepaalde richting, „dwars door aarden heuvels en wallen, dwars door boomstammen” heen”.
Bij §2e: Bernard Hulsker zegt nimmer contact met zo’n „zichtbare kabouter” te hebben gehad, noch „geestelijk of mentaal”, noch anderszins. Hij zegt wel eens „vriendelijk naar zo’n kabouter te hebben gezwaaid” of „een vriendelijke groet te hebben geroepen”, maar nimmer werd daarop gereageerd, „ze negeerden hem straal”…
[T.a.v mevr. de wed. B.J. Hedeman: De lichaamslengte van de kabouters die de heer Hulsker zegt te hebben gezien, wordt door hem „geschat” op „een zestig to zeventig centimeter”, „zeker niet groter”, „gemiddeld eerder iets kleiner”.-]

Er zijn twee verschillende kabouterroutes. Kabouters zijn meestal alleen, maar soms zijn zij met twee of drie kabouters samen. De kabouters zijn vaak wazig en kleurloos, maar vaker zijn ze helder en duidelijk. De kabouters blijven altijd op een afstand van ongeveer acht meter. Zij zijn zestig tot zeventig centimeter lang, dragen puntmutsen, een jasje, een gordel en een vormloze broek, die in halfhoge laarsjes wordt gestopt. Een enkeling loopt op blote voeten. Hun haar is lang, licht blond of grijs en een beetje wild en krullerig. Er zijn evenveel kabouters met als zonder baard. Kabouters laten nooit voetsporen achter. Zij verdwijnen door zich op te lossen in een soort nevel en kunnen dwars door dingen heenlopen.

J.H.W. Eldermans, Aardgeesten, Gnomen, Kabouters, etc.. Restanten no. 16B. Een handgeschreven, ongepubliceerd manuscript. Manuscript eigendom van het Museum of Witchcraft, Boscastle, Cornwall, UK.

1938

Eldermans heeft dit verhaal gehoord van de, toentertijd, 76-jarige heer B.G. Hulsker. Hulsker zegt zijn kabouterwaarnemingen voornamelijk te hebben gedaan in de jaren 1902 - 1909, en, minder intenstief, in de jaren 1917 - 1925. Hulsker was eigenaar van een kruideniersbedrijf, dat voornamelijk door zijn echtgenote werd gedreven. Zelf legde hij zich toe op het verzamelen van heilzame kruiden, die hij ook wel kocht van kruidenzoekers en kruidenkwekers. De heer Hulsker handelde in die kruiden en noemt zich herborist. Zie onder 'Beeld' voor afbeeldingen van pagina's uit het manuscript.

Stakenberg    Stakenberg   

Saxenheim    Saxenheim   

Oldenbroekse Heide    Oldenbroekse Heide   

Ittersum    Ittersum   

Lemelerberg    Lemelerberg   

B.G. Hulsker    B.G. Hulsker   

H. Cohen    H. Cohen   

Boerskotten    Boerskotten   

Mekkelhorst    Mekkelhorst   

de Bergvennen    de Bergvennen   

Springendal    Springendal   

Mandervaan    Mandervaan   

Radewijk    Radewijk   

Het Soerel    Het Soerel   

Trijsberg    Trijsberg   

Dalfsen    Dalfsen   

Vilsteren    Vilsteren   

Oldenzaal    Oldenzaal   

Lutterzand    Lutterzand   

Tilligte    Tilligte   

Lattrop    Lattrop   

Hezinge    Hezinge   

Mander    Mander   

Langeveen    Langeveen   

Wielen    Wielen