Hoofdtekst
Waarom de beren geenen staert hebben?
Het was in den winter. De gracht was toegevrozen, en de vos, die daar juist hongerig voorbijkwam, zou graag visschen gevangen hebben, om zijnen honger te doen overgaan. Hij maakte eene bijt in het ijs, en zoo ving hij visschen. Toen hij er nu genoeg gevangen had, trok hij er vandoor. Onderweg kwam hij den beer tegen.
"Vos," zegde de beer, "waar en hoe hebt gij die lekkere visschen gevangen?"
"Ha, kozijntje," zei Reintje, "kom maar met mij mede, ik zal 't u spoedig wijzen."
En de twee makkers trokken samen naar de plaats, waar de vos visschen gevangen had.
Toen zij daar aankwamen, zei Reinaard: "Zie, kozijn, hier ziet gij dat gaatje, he? Steek uwen staert daarin: dan komen al de visschen er aan hangen."
"Goed," zei de beer en bleef rustig met den staert in 't ijs zitten.
De vos lachte al, en dacht: "Ik zal dien lomperd geen kleine poets bakken."
Toen Bruin daar nu lang genoeg gezeten had, en de vos dacht, dat nu de staert sterk genoeg in 't ijs was vastgevrozen, zeide hij tot den beer: "Trek er nu uwen staert maar uit, kozijn; hij hangt al vol visch."
En de beer, wiens honger nog gescherpt was, wilde zijnen staert er uit trekken, maar helaas, het koddeken brak over, en bleef onder 't ijs zitten. Het zit er nog!
Vandaar komt het, dat de beren geenen staert hebben!
Het was in den winter. De gracht was toegevrozen, en de vos, die daar juist hongerig voorbijkwam, zou graag visschen gevangen hebben, om zijnen honger te doen overgaan. Hij maakte eene bijt in het ijs, en zoo ving hij visschen. Toen hij er nu genoeg gevangen had, trok hij er vandoor. Onderweg kwam hij den beer tegen.
"Vos," zegde de beer, "waar en hoe hebt gij die lekkere visschen gevangen?"
"Ha, kozijntje," zei Reintje, "kom maar met mij mede, ik zal 't u spoedig wijzen."
En de twee makkers trokken samen naar de plaats, waar de vos visschen gevangen had.
Toen zij daar aankwamen, zei Reinaard: "Zie, kozijn, hier ziet gij dat gaatje, he? Steek uwen staert daarin: dan komen al de visschen er aan hangen."
"Goed," zei de beer en bleef rustig met den staert in 't ijs zitten.
De vos lachte al, en dacht: "Ik zal dien lomperd geen kleine poets bakken."
Toen Bruin daar nu lang genoeg gezeten had, en de vos dacht, dat nu de staert sterk genoeg in 't ijs was vastgevrozen, zeide hij tot den beer: "Trek er nu uwen staert maar uit, kozijn; hij hangt al vol visch."
En de beer, wiens honger nog gescherpt was, wilde zijnen staert er uit trekken, maar helaas, het koddeken brak over, en bleef onder 't ijs zitten. Het zit er nog!
Vandaar komt het, dat de beren geenen staert hebben!
Onderwerp
AT 0002 - The Tail-Fisher 
AT 0002 - The Tail-Fisher 
ATU 0002 - The Tail-Fisher.
ATU 0002 - The Tail-Fisher.
Beschrijving
De vos leert de beer hoe hij vissen moet vangen. Hij zegt hem dat hij zijn staart in het gat in het ijs moet laten hangen. Als de beer hem er na een tijd uithalen wil, zit de staart vastgevroren en blijft achter in het ijs. Daarom hebben beren geen staart.
Bron
Volkskunde. Tijdschrift voor Nederlandsche Folklore. 2 (1889) p. 65
Motief
K1021 - The tail fisher.
K1021 - The tail fisher.
Commentaar
1889
The Tail-Fisher
Naam Overig in Tekst
Reintje
Reintje
Reinaard
Reinaard
[Reinaert] Bruin
[Reinaert] Bruin
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20