Hoofdtekst
Weerom de bere gien steert hewwe
't Was in de winter in alles was mit ais in snee bedekt, dus was 'r voor de beeste maer 'n bietje te ete.
Toe kwamme de vos in de beer mekaer teuge, in de beer vroeg: "Hoe komt 't zoo, dat jai zoo op je raep benne, in deuze skrale tait? Ik vergaen van de honger in jai ziene d'r oit of 'r gien gebrek is."
"Ja," zaide de vos, "ik hew me boikie den ok lekker dik, ik ben an 't han-gele 'eweest in hew zooveul botjes 'evonge in op-'eëte as 'k maer wou."
"Hoor's," zai toe de beer, "dat moet je main ok 'rs leere, want 'k hew 'n honger as 'n peerd."
"Dat ken beure," zaide de vos, in hai brocht de beer nè 'n plaesie deer 'n gaetje in 't ais was.
"Kaik," zai-die, "dut is main visbaitje. Steek je steert maer deur 't gat, den gaene de visse d'r an hange in as 't vrachie zweer 'enog is, den hael je op in den hé-je zooveul vis, dat je alles oit'n zoete niet opluste."
"Dat ken 'k 'rs prebeere," docht de beer, in hai stak z'n mooie steert deur 't ais in wachtte of de vissies baite zouwe.
Toe die zoo'n taidje 'ezete hadde, vroeg ie an de vos: "Zou 't nou lank 'enog weze?"
"Ik denk van niet," zai de vos, "je moete nog 'n bietje wachte."
In toe liet ie de beer net zoolank wachte, tot z'n steert in 't ais vast 'evrore zat, in die kon 'm 'r toe niet meer oittrekke.
Toe lachte ie de beer oit en zaide: "Trek wet harder, die visse benne zweer."
Maer, hoe hard de beer ok trok, 't gaf 'm niks. Op 't lest gaf ie zoo'n harde ruk, dat z'n steert ofknapte, in van die taid of an het de beer maer 'n klain steertje.
(Noord-Holland, Zaanstreek; in 1900 door Boekenoogen opgetekend; opnieuw in dialect overgezet door P. Boorsma; vgl. Volkskunde XV, blz.114-115)
't Was in de winter in alles was mit ais in snee bedekt, dus was 'r voor de beeste maer 'n bietje te ete.
Toe kwamme de vos in de beer mekaer teuge, in de beer vroeg: "Hoe komt 't zoo, dat jai zoo op je raep benne, in deuze skrale tait? Ik vergaen van de honger in jai ziene d'r oit of 'r gien gebrek is."
"Ja," zaide de vos, "ik hew me boikie den ok lekker dik, ik ben an 't han-gele 'eweest in hew zooveul botjes 'evonge in op-'eëte as 'k maer wou."
"Hoor's," zai toe de beer, "dat moet je main ok 'rs leere, want 'k hew 'n honger as 'n peerd."
"Dat ken beure," zaide de vos, in hai brocht de beer nè 'n plaesie deer 'n gaetje in 't ais was.
"Kaik," zai-die, "dut is main visbaitje. Steek je steert maer deur 't gat, den gaene de visse d'r an hange in as 't vrachie zweer 'enog is, den hael je op in den hé-je zooveul vis, dat je alles oit'n zoete niet opluste."
"Dat ken 'k 'rs prebeere," docht de beer, in hai stak z'n mooie steert deur 't ais in wachtte of de vissies baite zouwe.
Toe die zoo'n taidje 'ezete hadde, vroeg ie an de vos: "Zou 't nou lank 'enog weze?"
"Ik denk van niet," zai de vos, "je moete nog 'n bietje wachte."
In toe liet ie de beer net zoolank wachte, tot z'n steert in 't ais vast 'evrore zat, in die kon 'm 'r toe niet meer oittrekke.
Toe lachte ie de beer oit en zaide: "Trek wet harder, die visse benne zweer."
Maer, hoe hard de beer ok trok, 't gaf 'm niks. Op 't lest gaf ie zoo'n harde ruk, dat z'n steert ofknapte, in van die taid of an het de beer maer 'n klain steertje.
(Noord-Holland, Zaanstreek; in 1900 door Boekenoogen opgetekend; opnieuw in dialect overgezet door P. Boorsma; vgl. Volkskunde XV, blz.114-115)
Onderwerp
AT 0002 - The Tail-Fisher 
AT 0002 - The Tail-Fisher 
ATU 0002 - The Tail-Fisher.
ATU 0002 - The Tail-Fisher.
Beschrijving
De vos leert de beer hoe hij moet vissen. De beer moet zijn staart door een gat in het ijs steken en dan wachten tot er een vis aan hangt. De vos laat de beer zo lang zitten, dat zijn staart in het ijs vastvriest. De beer trekt vervolgens zo hard om zijn staart uit het ijs te krijgen, dat zijn staart afbreekt.
Bron
J.R.W. Sinninghe: Vijftig Nederlandse Sprookjes, Amsterdam 1942, p. 58-59
Commentaar
1900
The Tail-Fisher
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20