ABIJMA26

Dêr wie in boer dy hie in hjitte dochter. Doe moast dy boer in feint ha. Doe kaem der ien by him to bistellen. Doe sei er: Nou moatte wy it earst it fé mar ris bisjen. Hwant hy woe in domme feint ha. Doe sei er - hwant der stie in bolle - : O boer, hwat hat dy koe in moai jaer. Doe tocht er: Dy moat 'k ha. Hy hierde dy feint. De feint bistege him mar. De oare deis moast er mei de dochter ... yn it lân (?) sykje, op 'e ierdkarre. En doe kaem der in dikke fûgel oanfleanen. En doe sei se: Jan, hwatfoar fûgel is dat? Doe sei er:
Dat is een huiteletuit,
En dy pikt alle moaie meisjes de ogen uit.
Hoe moet ik dat hebben, Jan? sei se. O, sei er, gean mar mei de rokken over de kop over de aardkarrebak liggen. En dêr die Jan syn wurk. Doe sei se:
Toemaar Huiteletuit,
Pik dû mar in mijn waterfluit,
Maar God bewaar mijn ogen.
Mar dêr op 't lêst wie't safier, ja, moast dy dochter bifalle. Doe sei se: Jan, wolst mei 't wetter nei de dokter ta. Jawol, sei Jan. Jan goait dat wetter wei, mar doe hiene se ek krekt in foale baerch, en dat ûnder dy baerch. Dêr kaem er thús. Doe sei er: Dy meid moet bevallen met negen jonge biggen. Doe sei er: Wol dokter my dêr in forklearring fan mei jaen? Jawol. Dokter joech in forklearing. En hy joech de boerinne dat. En dy lêsde him. Jan, sei se, wil je mijn dochter trouwen? Jawol, sei er. En sy trouden. En doe wie it safier. En dêr de boerinne in greate sûpskûtel en siet se der faor. Kos, kos, kos, sei se, kos, kos, kos, kos, kos, kos! En op 't lêst dêr fangden se in dikke jonge soan. Mar Jan hie de boeredochter.
(Bron: hs. Poortinga, archief Fryske Akademy, in bruikleen bij Frysk Letterkundich Museum en Dokumintaesjesintrum, Ljouwert. Opgetekend 24-11-1971.)

VDK 1545C* - Uiteletuit    VDK 1545C* - Uiteletuit   

Een boer heeft een hitsige dochter en zoekt derhalve een domme knecht. Hij neemt de knecht in dienst die van een stier beweert dat deze mooie uiers heeft. Als de knecht en de dochter op het land zijn, ziet het meisje een grote vogel vliegen. De knecht legt uit dat dat de uiteletuit is, die alle mooie meisjes hun ogen uitpikt. Op advies van de knecht trekt het meisje haar rokken over haar hoofd. De knecht maakt van de gelegenheid gebruik, terwijl het meisje roept: "Toe maar uiteletuit, pik jij maar in mijn waterfluit, maar God bewaart mijn ogen." Als het meisje later zwanger is, moet de knecht met haar urine naar de dokter. De knecht vervangt de urine voor urine van een varken. De dokter constateert dat het meisje van biggen moet bevallen. De knecht trouwt daarop met de dochter. Als de bevalling zover is, probeert de boerin de biggen er met een lokroep ("kos kos") uit te krijgen. Dan bevalt de boerendochter van een zoon.

hs. Poortinga, archief Fryske Akademy, in bruikleen bij Frysk Letterkundich Museum en Dokumintaesjesintrum, Ljouwert, 24 november 1971

24 november 1971

De mededelingen tussen haakjes zijn afkomstig van Y. Poortinga.

Uiteletuit; AT 1545B The Boy who Knew nothing of Women

Uiteletuit    Uiteletuit   

Huiteletuit    Huiteletuit   

Tuiteletuit    Tuiteletuit   

Jan    Jan   

God    God   

2013-03-01 14:46:21