Hoofdtekst
Van Kannegien vuul
Der was es een arme weduwvrouwe en zij had niks meer om te eten, zij knapte heur boeltje op en zette een kannetje buiten de deur te luchten in de zon. Toen zij haar boven[-] en onderdeur gesloten had, ging het kannetje wegrollen naar een slager. Er stond juist een vrouw die soepvleesch gekocht had, en niets had meegebracht om in te doen. Zij zag het leege kannetje en zeide: "Wel, dat is juist geschikt om mijn vleesch in te doen." Zoodra voelde het kannetje niet dat het gevuld was, of het rolde zich naar huis en plofte tegen de deur. De vrouw: "Wie is daar?" Het kannetje: "Kannegien vuul, vuult maer ies in mien holle, bolle buukien." En ziet, daar had de vrouw het heerlijke soepvleesch gevonden.
Des anderen daags deed ze evenzoo, en nu ging het kannetje naar de kruidenier en bracht koffie en klontjes kandij mede. Telkens: "Wie is daar?" "Kannegien vuul, vuult maer ies in mien holle bolle buukien."
De derde dag ging het kannetje naar de groentemarkt en bracht heerlijke boontjes mee. Steeds zette de vrouw het kannetje weer buiten - en altoos datzelfde gesprek.
De vierde dag rolde het kannetje naar de koemarkt, er was juist een boer die een koe verkocht had, en niet wetende waar hij spoedig zijn geld zou bergen, viel hem het leege kannetje in het oog en deed daar vooreerst het geld in. Het kannetje rolde weer dadelijk naar huis en, klop, klop: "Wie is daar?" "Kannegien vuul, vuult maer ies in mien holle bolle buukien." De vrouw werd hoe langer hoe blijder met haar kannetje.
De vijfde dag rolde het kannetje weer naar de koemarkt, toen stond het juist dicht bij een koe en die koe deed juist een groote boodschap boven het kannetje. Zoodra voelde het kannetje zich gevuld of het rolde naar huis. Klop, klop: "Wie is daar?" "Kannegien vuul, vuult maer ies in mien holle bolle buukien." De vrouw stak begeerig haar hand in het kannetje en smeet het toen vergramd op straat te pletter.
Der was es een arme weduwvrouwe en zij had niks meer om te eten, zij knapte heur boeltje op en zette een kannetje buiten de deur te luchten in de zon. Toen zij haar boven[-] en onderdeur gesloten had, ging het kannetje wegrollen naar een slager. Er stond juist een vrouw die soepvleesch gekocht had, en niets had meegebracht om in te doen. Zij zag het leege kannetje en zeide: "Wel, dat is juist geschikt om mijn vleesch in te doen." Zoodra voelde het kannetje niet dat het gevuld was, of het rolde zich naar huis en plofte tegen de deur. De vrouw: "Wie is daar?" Het kannetje: "Kannegien vuul, vuult maer ies in mien holle, bolle buukien." En ziet, daar had de vrouw het heerlijke soepvleesch gevonden.
Des anderen daags deed ze evenzoo, en nu ging het kannetje naar de kruidenier en bracht koffie en klontjes kandij mede. Telkens: "Wie is daar?" "Kannegien vuul, vuult maer ies in mien holle bolle buukien."
De derde dag ging het kannetje naar de groentemarkt en bracht heerlijke boontjes mee. Steeds zette de vrouw het kannetje weer buiten - en altoos datzelfde gesprek.
De vierde dag rolde het kannetje naar de koemarkt, er was juist een boer die een koe verkocht had, en niet wetende waar hij spoedig zijn geld zou bergen, viel hem het leege kannetje in het oog en deed daar vooreerst het geld in. Het kannetje rolde weer dadelijk naar huis en, klop, klop: "Wie is daar?" "Kannegien vuul, vuult maer ies in mien holle bolle buukien." De vrouw werd hoe langer hoe blijder met haar kannetje.
De vijfde dag rolde het kannetje weer naar de koemarkt, toen stond het juist dicht bij een koe en die koe deed juist een groote boodschap boven het kannetje. Zoodra voelde het kannetje zich gevuld of het rolde naar huis. Klop, klop: "Wie is daar?" "Kannegien vuul, vuult maer ies in mien holle bolle buukien." De vrouw stak begeerig haar hand in het kannetje en smeet het toen vergramd op straat te pletter.
Onderwerp
AT 0591 - The Thieving Pot 
AT 0591 - The Thieving Pot 
ATU 0591 - The Thieving Pot.
ATU 0591 - The Thieving Pot.
Beschrijving
Een vrouw heeft als een van haar weinige bezittingen een kannetje. Dit kannetje heeft ze buiten gezet om te drogen. Het kannetje rolt echter naar de slager, waar een vrouw die net soepvlees heeft gekocht, het vlees er in doet. Het kannetje rolt echter weer terug naar huis. Dit gaat vijf dagen zo met achtereenvolgens als buit, vlees, koffie en kandij, boontjes en geld. Op de vijfde dag staat het kannetje te dicht bij een koe, die net moet poepen. Het kannetje is weer vol en rolt terug naar huis. De vrouw steekt haar hand in het kannetje en gooit uit woede het kannetje te pletter op straat.
Bron
Collectie Boekenoogen (archief Meertens Instituut)
Commentaar
25 februari 1894
The Thieving Pot
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:22