Hoofdtekst
Tovenaars en duivelbanners kwamen er in ons land veel beter af dan heksen. Blijkbaar geloofden de rechters niet dat zij bijzondere gaven hadden en met de duivel een verbond hadden gesloten. Pieter Karel van Aken, die zich te Amsterdam in 1543 ten onrechte voor chirurgijn had uitgegeven en die had beweerd dat hij betoverden kon genezen en gestolen goed kon terugbrengen, werd veroordeeld tot pronken op het schavot, nadat zijn leugenachtige tong met een priem was doorboord. Daarna werd hij uit de stad verbannen. De door hem valselijk als toveres aangewezen vrouw, Hessel Gerrits, werd voor alle zekerheid levenslang uit de stad verbannen. Mocht zij het wagen terug te keren, dan zou zij haar beide ogen verbeuren, want de angst voor de heksen was niet te onderschatten.
Een andere man, Symon Martenszoon van Pijnacker, die zich eveneens voor chirurgijn uitgaf en die beweerde mensen en dieren te kunnen genezen met behulp van bezweringen in het Latijn en in het Duits, behoefde alleen maar te pronk te staan, waarna hij voor tien jaar werd verbannen. Het toverboek, waarin de bezweringen waren geschreven en een koffertje dat hem toebehoorde, werden op de Dam verbrand.
Nog beter verging het in 1564 Damiaan Willems, een boekverkoper en duivelbezweerder, die door de rook van wijnruit en wierook, onder het opzeggen van het Sint Jans Evangelieken, het kwaad uitdreef. Hij werd slechts verbannen, evenals een zekere Hans van Nijmegen die tien jaar later goochelarij en duivelarij had bedreven.
Beschrijving
Bron
Naam Overig in Tekst
Pieter Karel van Aken 
Pieter Karel van Aken 
Hessel Gerrits
Hessel Gerrits
Symon Martenszoon
Symon Martenszoon
Latijn
Latijn
Duits
Duits
Damiaan Willems
Damiaan Willems
Sint Jans Evangelieken
Sint Jans Evangelieken
Hans van Nijmegen.
Hans van Nijmegen.
Naam Locatie in Tekst
Amsterdam
Amsterdam
Pijnacker
Pijnacker
de Dam
de Dam