Hoofdtekst
Us heit gong froeger op 'e jounskoalle yn Burgumerheide. Mei in keppeltsje jonges wied er ûnderweis nei skoalle ta. Doe seagen se dêr ûnderweis hwat stean oan 'e kant fan 'e dyk, dat mat sa freeslike raer like ha, dat alle bern fleagen fuort, sa hurd as se koenen. Mar heit stie alhiel forwezen, hy koe net in stap forsette, sa hie de skrik him topakken.
Op it lêst is er fuortgong, mar it gefal hat him bot knoeid. Hy hat der wikenlang siik fan west en letter hearde er altyd rare lûden yn 'e nacht.
Hwat dat west hat, dat se dêr sjoen ha, wyt net ien.
Op it lêst is er fuortgong, mar it gefal hat him bot knoeid. Hy hat der wikenlang siik fan west en letter hearde er altyd rare lûden yn 'e nacht.
Hwat dat west hat, dat se dêr sjoen ha, wyt net ien.
Beschrijving
Een groepje jongens zag op een avond eens een raar wezen. Ze hebben nooit geweten wat het was.
Bron
Corpus Jaarsma, verslag 142, verhaal 17
Commentaar
30 juli 1966
Naam Locatie in Tekst
Burgumerheide 
Burgumerheide 
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21