Hoofdtekst
Myn oerbeppe kom ris op in kear fan 't Wytfean. Sy moest rinnende nei Eastemar ta en 't woarde al skimerich.
Hja gong in sanpaedtsje del, by de diken lâns. Hja hie in smel-gouden earizer op. Doe seach se twa man oankommen. 't Wie doe in rare tiid, der woarde rounom roofd en stellen. It wie krekt, as woarde 't har ynjown dat dat twa rovers wienen. Mar sy wie tûk. Sy sei goed lûd, sa dat dy mannen it hearre koenen: "Bist hast klear mei skiten, Albert?" Der wie lykwols net in man by har.
't Hie dy mannen om har earizer bigoun west, mar doe't se hearden dat se tsjin in man praette, gongen se gau in oare kant út. Sa hie se 't earizer bihâlden.
Hja gong in sanpaedtsje del, by de diken lâns. Hja hie in smel-gouden earizer op. Doe seach se twa man oankommen. 't Wie doe in rare tiid, der woarde rounom roofd en stellen. It wie krekt, as woarde 't har ynjown dat dat twa rovers wienen. Mar sy wie tûk. Sy sei goed lûd, sa dat dy mannen it hearre koenen: "Bist hast klear mei skiten, Albert?" Der wie lykwols net in man by har.
't Hie dy mannen om har earizer bigoun west, mar doe't se hearden dat se tsjin in man praette, gongen se gau in oare kant út. Sa hie se 't earizer bihâlden.
Beschrijving
Een vrouw was op een avond alleen onderweg. Ze zag twee mannen aankomen en ze was bang dat het rovers waren, die het om haar oorijzer te doen was. Snel zei ze: "Ben je bijna klaar met schijten, Albert?", zodat de mannen dachten dat ze niet alleen was. Toen hebben de mannen haar niet lastig gevallen.
Bron
Corpus Jaarsma, verslag 742, verhaal 22
Commentaar
1 september 1969
Naam Overig in Tekst
Albert 
Albert 
Naam Locatie in Tekst
Wytfean
Wytfean
Witteveen
Witteveen
Eastermar
Eastermar
Oostermeer
Oostermeer
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21