Hoofdtekst
Van den os die burgemeester werd.
Er was ereis een boer met heel veel geld en heel weinig verstand, want de man was aartsdom. Hij had geen kinderen, maar wel een vrouw, een os en een ezel.
Die boer dan had zoo dikwijls van de academie gehoord en dat je daar zooveel leeren kon, dat hij er hoe langer hoe nieuwsgieriger naar werd. Zoo praatte hij er ook eens over met een grappenmaker en die zei: "Wat ze je er van verteld hebben is nog niets: wil-je wel gelooven dat ze er van stomme beesten knappe menschen maken?" "Wat je zegt," zei de boer, "dan wil ik het toch ook eens probeeren. Mijn os is zoo snukker (1) dat als ik tegen den ezel zeg: hors! hors! hij al lank al loopt."
De boer ging dus met zijn os naar Leiden. Daar schelde hij bij de hoogeschool aan en een student kwam bij hem en vroeg wat hij kwam doen. "Ik moet den professer spreken," zei hij, "want mijn os moet op de academie." "Zoo," zei de student, "ga dan maar met mij mee;" en hij bracht den boer natuurlijk niet bij de professoren, maar bij een kornuit. Toen de boer het doel van zijn komst vertelde, zei deze dat het goed was en dat hij den os daar kon laten. Toen spraken ze over het leergeld en de boer moest beginnen met alvast 70 gulden te betalen. Hij vond het wel duur, maar toch dokte hij op en liet zijn osje te Leiden.
Een maand later dacht de boer: "Nou moet ik toch eens kijken hoe het met den student gaat," en hij dus weer op reis. Maar zijn os was niet thuis: die was naar het college; maar het was toch goed dat hij kwam, want er was weer geld noodig. Dat betaalde de boer en ging toen weer op huis af. Maar telkens als hij kwam kreeg hij hetzelfde bericht en moest hij opdokken; maar de os leerde goed. Dat duurde zoo anderhalf jaar; toen begon het den boer te vervelen telkens te betalen en nooit zijn beestje weer te zien. Hij werd baloorig en zei dat hij zijn os terug moest hebben. "Heeft hij je dan niet geschreven?" zei de student; "hij zal juist examen doen, en daar komt hij wel door ook; maar dat kost geld." "Nou," zei de boer, "dan zal ik deze keer nog 400 gulden geven, maar dat is dan voor het allerlaatst!" Toen hij daarna weer niets hoorde, ging de boer op een goeien dag naar Leiden met het vaste plan zijn os mee naar huis te nemen. Toen hij met die boodschap bij den student kwam, zei deze: "Nou begrijp ik er heelemaal niets van; heeft hij je dan weer niet geschreven? Hij is met glans door zijn examen gekomen en hij heeft al een mooie betrekking ook: hij is burgemeester van Amsterdam geworden." "Dat's gemeen van hem," zei de boer, "dat hij me daar niets van geschreven heeft; maar ik zal hem wel krijgen!"
Hij dus naar Amsterdam. Daar was toevallig toentertijd een burgemeester, die de Os heette; dat wist de student natuurlijk.
Daar belt de boer aan en vraagt of de burgemeester thuis is. "Ja wel," zei de knecht, "wat is er van uw verlangen?" Toen vertelde de boer, dat hij de baas was en dat hij van plan was den burgemeester mee te nemen. De knecht begreep er natuurlijk niets van en dacht dat hij met een gek te doen had. Maar de boer hield vol en ze raakten aan 't schelden. Toen kwam de burgemeester toevallig zelf aan en zei tegen den knecht, dat hij bedaard moest wezen. De boer moest binnen komen en vertellen wat hij te zeggen had. Hij deed het geheele verhaal van den os en de academie, maar toen hij op het laatst zei: "Nou zal ik je het halster maar omdoen, dan kan de vrouw je ook eens zien," toen werd het den burgemeester toch al te kras en hij liet hem de deur uitzetten.
Ongetroost ging de boer dus heen. Maar toen hij thuis kwam zei hij tegen zijn vrouw: "Nou, 't is waar dat ze daar in Leiden knap zijn, want ze hebben van onzen os een knap manspersoon gemaakt. Maar aardigheid heb-je er niet veel an, want
Als niet komt tot iet,
Is het allemansverdriet."
1. snugger.
Er was ereis een boer met heel veel geld en heel weinig verstand, want de man was aartsdom. Hij had geen kinderen, maar wel een vrouw, een os en een ezel.
Die boer dan had zoo dikwijls van de academie gehoord en dat je daar zooveel leeren kon, dat hij er hoe langer hoe nieuwsgieriger naar werd. Zoo praatte hij er ook eens over met een grappenmaker en die zei: "Wat ze je er van verteld hebben is nog niets: wil-je wel gelooven dat ze er van stomme beesten knappe menschen maken?" "Wat je zegt," zei de boer, "dan wil ik het toch ook eens probeeren. Mijn os is zoo snukker (1) dat als ik tegen den ezel zeg: hors! hors! hij al lank al loopt."
De boer ging dus met zijn os naar Leiden. Daar schelde hij bij de hoogeschool aan en een student kwam bij hem en vroeg wat hij kwam doen. "Ik moet den professer spreken," zei hij, "want mijn os moet op de academie." "Zoo," zei de student, "ga dan maar met mij mee;" en hij bracht den boer natuurlijk niet bij de professoren, maar bij een kornuit. Toen de boer het doel van zijn komst vertelde, zei deze dat het goed was en dat hij den os daar kon laten. Toen spraken ze over het leergeld en de boer moest beginnen met alvast 70 gulden te betalen. Hij vond het wel duur, maar toch dokte hij op en liet zijn osje te Leiden.
Een maand later dacht de boer: "Nou moet ik toch eens kijken hoe het met den student gaat," en hij dus weer op reis. Maar zijn os was niet thuis: die was naar het college; maar het was toch goed dat hij kwam, want er was weer geld noodig. Dat betaalde de boer en ging toen weer op huis af. Maar telkens als hij kwam kreeg hij hetzelfde bericht en moest hij opdokken; maar de os leerde goed. Dat duurde zoo anderhalf jaar; toen begon het den boer te vervelen telkens te betalen en nooit zijn beestje weer te zien. Hij werd baloorig en zei dat hij zijn os terug moest hebben. "Heeft hij je dan niet geschreven?" zei de student; "hij zal juist examen doen, en daar komt hij wel door ook; maar dat kost geld." "Nou," zei de boer, "dan zal ik deze keer nog 400 gulden geven, maar dat is dan voor het allerlaatst!" Toen hij daarna weer niets hoorde, ging de boer op een goeien dag naar Leiden met het vaste plan zijn os mee naar huis te nemen. Toen hij met die boodschap bij den student kwam, zei deze: "Nou begrijp ik er heelemaal niets van; heeft hij je dan weer niet geschreven? Hij is met glans door zijn examen gekomen en hij heeft al een mooie betrekking ook: hij is burgemeester van Amsterdam geworden." "Dat's gemeen van hem," zei de boer, "dat hij me daar niets van geschreven heeft; maar ik zal hem wel krijgen!"
Hij dus naar Amsterdam. Daar was toevallig toentertijd een burgemeester, die de Os heette; dat wist de student natuurlijk.
Daar belt de boer aan en vraagt of de burgemeester thuis is. "Ja wel," zei de knecht, "wat is er van uw verlangen?" Toen vertelde de boer, dat hij de baas was en dat hij van plan was den burgemeester mee te nemen. De knecht begreep er natuurlijk niets van en dacht dat hij met een gek te doen had. Maar de boer hield vol en ze raakten aan 't schelden. Toen kwam de burgemeester toevallig zelf aan en zei tegen den knecht, dat hij bedaard moest wezen. De boer moest binnen komen en vertellen wat hij te zeggen had. Hij deed het geheele verhaal van den os en de academie, maar toen hij op het laatst zei: "Nou zal ik je het halster maar omdoen, dan kan de vrouw je ook eens zien," toen werd het den burgemeester toch al te kras en hij liet hem de deur uitzetten.
Ongetroost ging de boer dus heen. Maar toen hij thuis kwam zei hij tegen zijn vrouw: "Nou, 't is waar dat ze daar in Leiden knap zijn, want ze hebben van onzen os een knap manspersoon gemaakt. Maar aardigheid heb-je er niet veel an, want
Als niet komt tot iet,
Is het allemansverdriet."
1. snugger.
Onderwerp
AT 1675 - The Ox (Ass) as Mayor
AT 1675 - The Ox (Ass) as Mayor 
ATU 1675 - The Ox (Ass) as Mayor.
ATU 1675 - The Ox (Ass) as Mayor.
Beschrijving
Een domme boer stuurt zijn os naar de universiteit om te studeren. Een student laat de boer ervoor betalen. Elke keer als de boer op bezoek komt, vertelt de student over de goede studieresultaten van de os en ontvangt opnieuw studiegeld. Als de boer de os wil terughalen, vertelt de student dat de os voor het examen is geslaagd en burgemeester van Amsterdam is geworden. De boer gaat naar Amsterdam en wil daar burgemeester De Os mee terugnemen naar de boerderij. De burgemeester laat de boer de deur uitzetten. Thuis zegt de boer aan zijn vrouw dat hun os een knappe man is geworden, maar je hebt er niet veel meer aan als je ze laat doorleren.
Bron
G.J. Boekenoogen 'Nederlandse sprookjes en vertelsels' in: Volkskunde 16 (1904), pp. 53-54 N°50
Commentaar
1901
vgl. CBAK0233; SINVS064
The Ox (Ass) as Mayor
Naam Overig in Tekst
De Os
De Os
Naam Locatie in Tekst
Leiden
Leiden
Amsterdam
Amsterdam
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20