Hoofdtekst
Van drie matrozen.
In vroeger tijd toen de Oost en Amerika nog niet ontdekt waren gebeurde het wel eens dat een schip verongelukte bij een heelemaal onbekend land. Nou is schipbreuk lijden op zichzelf al niet erg pleizierig, maar als je dan ergens komt waar je heg noch steg kent dan verzeker ik je, dat je je pret wel opkunt. Maar je kon toen ook avonturen beleven waarvan je nou niet meer hoort.
Zoo waren er eens drie matrozen die hun schip verspeelden bij een vreeselijken storm. De kapitein, de stuurman en de anderen gingen allemaal naar de haaien; maar zij met hun drieën spoelden aan land en bleven behouden.
Toen ze wat waren bijgekomen gingen ze natuurlijk het land in. Het was er erg boschrijk; maar al liepen ze den heelen dag, van menschen was geen spoor te zien. Toen het avond werd klommen ze elk in een boom, omdat ze bang waren voor het wilde gedierte. Maar tegen den nacht kwam er in eens een wagen met vurige oogen aanrollen. Die reed heel hard, maar bij de drie boomen waar zij op zaten hield hij even stil en rolde toen weer verder. Ze wisten natuurlijk niet wat dat te beduiden had, maar ze zeiden tegen mekaar: "Waar een wagen is moeten ook menschen wezen." Ze gingen dus den volgenden dag weer op zoek; maar hoe ze zochten, ze vonden niets. 's Avonds klommen ze dus weer ieder in een boom en jawel, 's nachts kwam de wagen weer en bleef weer drie keer staan. Maar ook den derden dag konden ze geen mensch ontdekken. "Weet je wat," zeiden ze toen, "als de wagen weer stilhoudt, moesten we er op gaan zitten, eten hebben we niet meer en als we toch dood moeten komt het er niet op an op wat manier."
Zoo gezegd, zoo gedaan; toen 's nachts de vurige wagen stilhield, sprongen zij er op. Daarop reed de wagen met een verschrikkelijken vaart verder, maar het duurde niet heel lang of hij hield weer stil en de matrozen zagen dat ze bij een heel groot paleis waren aangekomen. Dat gingen ze natuurlijk binnen, maar ze waren heel verwonderd dat er niemand bij de poort stond die vroeg wat ze kwamen doen. En ook toen ze binnenkwamen zagen ze geen mensch. Ze wandelden dus ongestoord door de zalen van het paleis en zoo kwamen ze weldra in een eetzaal, waar voor drie personen gedekt was. "We zullen maar doen of dat voor ons is," zeiden ze en ze lieten zich het eten heerlijk smaken. Tot dusver beviel het hun best in het paleis, en toen ze hun buikje vol hadden gingen ze nog eens verder kijken en kwamen toen in een slaapkamer waar drie bedden stonden, netjes opgemaakt en wel. Zij er in, en ze sliepen weldra als een roos. Maar toen ze goed en wel in slaap waren, kwam er een donkere gedaante over hen heenloopen; ze werden natuurlijk wakker, maar eer ze tot besef kwamen was het al weer weg. Verder gebeurde er niets.
Den volgenden morgen vonden ze de tafel weer gedekt, maar menschen zagen ze nergens. 's Nachts werden ze weer wakker gemaakt doordat er iemand over hen heenliep, maar verder gebeurde er niets bijzonders. Het leventje beviel hun wel, maar ze waren toch nieuwsgierig om te weten wat dat alles te beduiden had en ze spraken dus af om den volgenden nacht wakker te blijven. Dat gebeurde en toen de gedaante weer over hen heenliep pakten ze hem stevig beet. Dat was juist de bedoeling, want toen werd hun verteld dat ze hierheen gebracht waren om een koningsdochter te verlossen die in het kasteel gevangen gehouden werd door zeven draken, en dat als ze die draken aandorsten en overwonnen ze een nieuw schip zouden krijgen. "Dat doen we," zeiden ze. En toen werd hun een zaal gewezen waarin ze de wapenen vinden konden die ze daarvoor noodig hadden. Hoe het gevecht met de draken toen precies in zijn werk is gegaan, kan ik niet allemaal vertellen. Maar zooveel is zeker dat ze de zeven draken een voor een hebben verslagen. Toen die nu gelukkig dood waren, hoorden ze gezang en gejubel van vrouwenstemmen, maar ze zagen niemand; en ook de koningsdochter zelf hebben ze nooit gezien. Maar wat hun het meest kon schelen: er lag een mooi nieuw schip voor hen zeilree, en daarmee zijn ze weer goed en wel thuis gekomen.
In vroeger tijd toen de Oost en Amerika nog niet ontdekt waren gebeurde het wel eens dat een schip verongelukte bij een heelemaal onbekend land. Nou is schipbreuk lijden op zichzelf al niet erg pleizierig, maar als je dan ergens komt waar je heg noch steg kent dan verzeker ik je, dat je je pret wel opkunt. Maar je kon toen ook avonturen beleven waarvan je nou niet meer hoort.
Zoo waren er eens drie matrozen die hun schip verspeelden bij een vreeselijken storm. De kapitein, de stuurman en de anderen gingen allemaal naar de haaien; maar zij met hun drieën spoelden aan land en bleven behouden.
Toen ze wat waren bijgekomen gingen ze natuurlijk het land in. Het was er erg boschrijk; maar al liepen ze den heelen dag, van menschen was geen spoor te zien. Toen het avond werd klommen ze elk in een boom, omdat ze bang waren voor het wilde gedierte. Maar tegen den nacht kwam er in eens een wagen met vurige oogen aanrollen. Die reed heel hard, maar bij de drie boomen waar zij op zaten hield hij even stil en rolde toen weer verder. Ze wisten natuurlijk niet wat dat te beduiden had, maar ze zeiden tegen mekaar: "Waar een wagen is moeten ook menschen wezen." Ze gingen dus den volgenden dag weer op zoek; maar hoe ze zochten, ze vonden niets. 's Avonds klommen ze dus weer ieder in een boom en jawel, 's nachts kwam de wagen weer en bleef weer drie keer staan. Maar ook den derden dag konden ze geen mensch ontdekken. "Weet je wat," zeiden ze toen, "als de wagen weer stilhoudt, moesten we er op gaan zitten, eten hebben we niet meer en als we toch dood moeten komt het er niet op an op wat manier."
Zoo gezegd, zoo gedaan; toen 's nachts de vurige wagen stilhield, sprongen zij er op. Daarop reed de wagen met een verschrikkelijken vaart verder, maar het duurde niet heel lang of hij hield weer stil en de matrozen zagen dat ze bij een heel groot paleis waren aangekomen. Dat gingen ze natuurlijk binnen, maar ze waren heel verwonderd dat er niemand bij de poort stond die vroeg wat ze kwamen doen. En ook toen ze binnenkwamen zagen ze geen mensch. Ze wandelden dus ongestoord door de zalen van het paleis en zoo kwamen ze weldra in een eetzaal, waar voor drie personen gedekt was. "We zullen maar doen of dat voor ons is," zeiden ze en ze lieten zich het eten heerlijk smaken. Tot dusver beviel het hun best in het paleis, en toen ze hun buikje vol hadden gingen ze nog eens verder kijken en kwamen toen in een slaapkamer waar drie bedden stonden, netjes opgemaakt en wel. Zij er in, en ze sliepen weldra als een roos. Maar toen ze goed en wel in slaap waren, kwam er een donkere gedaante over hen heenloopen; ze werden natuurlijk wakker, maar eer ze tot besef kwamen was het al weer weg. Verder gebeurde er niets.
Den volgenden morgen vonden ze de tafel weer gedekt, maar menschen zagen ze nergens. 's Nachts werden ze weer wakker gemaakt doordat er iemand over hen heenliep, maar verder gebeurde er niets bijzonders. Het leventje beviel hun wel, maar ze waren toch nieuwsgierig om te weten wat dat alles te beduiden had en ze spraken dus af om den volgenden nacht wakker te blijven. Dat gebeurde en toen de gedaante weer over hen heenliep pakten ze hem stevig beet. Dat was juist de bedoeling, want toen werd hun verteld dat ze hierheen gebracht waren om een koningsdochter te verlossen die in het kasteel gevangen gehouden werd door zeven draken, en dat als ze die draken aandorsten en overwonnen ze een nieuw schip zouden krijgen. "Dat doen we," zeiden ze. En toen werd hun een zaal gewezen waarin ze de wapenen vinden konden die ze daarvoor noodig hadden. Hoe het gevecht met de draken toen precies in zijn werk is gegaan, kan ik niet allemaal vertellen. Maar zooveel is zeker dat ze de zeven draken een voor een hebben verslagen. Toen die nu gelukkig dood waren, hoorden ze gezang en gejubel van vrouwenstemmen, maar ze zagen niemand; en ook de koningsdochter zelf hebben ze nooit gezien. Maar wat hun het meest kon schelen: er lag een mooi nieuw schip voor hen zeilree, en daarmee zijn ze weer goed en wel thuis gekomen.
Onderwerp
AT 0301A - Quest for a Vanished Princess 
AT 0301A - Quest for a Vanished Princess 
ATU 0301 - The Three Stolen Princesses.
ATU 0301 - The Three Stolen Princesses.
Beschrijving
Er wordt schipbreuk geleden en drie matrozen spoelen aan in een vreemd land. Ze trekken door de bossen en klimmen 's avonds in een boom tegen de wilde dieren. Enkele nachten achtereen zien ze een wagen rijden met vurige ogen, en telkens stopt de wagen even onder hen. Als het voedsel van de matrozen op is, besluiten ze 's nachts op de kar te springen. De kar brengt hen naar een paleis, waar een tafel gedekt staat voor drie personen. Na het eten vinden ze drie bedden. Elke nacht loopt er een persoon over hen heen. Op een nacht pakken de matrozen de persoon vast. Nu krijgen ze te horen dat in het kasteel een prinses gevangen wordt gehouden door zeven draken. Als de matrozen de draken verslaan, zo wordt beloofd, krijgen ze een nieuw schip. De matrozen, die akkoord gaan, krijgen wapens en verslaan de draken. Er klinkt gejubel. De prinses krijgen ze nooit te zien, maar met het nieuwe schip varen ze behouden naar huis.
Bron
G.J. Boekenoogen 'Nederlandse sprookjes en vertelsels' in: Volkskunde 16 (1904), pp. 138-139 N°54
Commentaar
1901
vgl. CBAK0237
Quest for a Vanished Princess
Naam Overig in Tekst
De Oost [Oost-Indië]
De Oost [Oost-Indië]
Naam Locatie in Tekst
Amerika
Amerika
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20