Hoofdtekst
Rapunzel (eene soort salade). [No. 69]
Er was eens een man en eene vrouw, die reeds
lang te vergeefsch naar een kind verlangden, tot
eindelijk de goede God hun wensch vervulde ;
en hun een kind beloofde.
Uit hun venster keek men in de tuin van eene
oude heks, waarin mooije saladeplanten groeiden.
De vrouw werd zoek, en toen de man haar vroeg
wat er aan schulde, zeide zij: als ik niet van die
Rapunzelplanten de eeten krijg, ga ik dood.
De man, die veel van zijne vrouw hield, dacht,
dat het dan maar beter was de planten te halen.
Hij wachtte tot de avond, nam een ladder en
klom over de muur in de tuin van de oude heks.
Toen hij de planten wilde afsnijden, kwam de heks
achter hem. “Hoe durft gij mijne planten afsnijden?”
riep zij. “Als mijne vrouw geene Rapunzelsalade
krijgt, sterft zij”, war zijn antwoord. “Welnu, neem
ze dan”, zeide zij, “maar dan moet gij mij het
kind geven”, en de man beloofde het.
Toen de ooijevaar het kind bracht, was het een
meisje. Dezelfden dag kwam de heks, en nam
het mede ; terwijl de moeder sliep. Zij noemde
het kind “Rapunzel”.
Rapunzel was het mooiste kind, dat bestond.
Toen zij 12 jaar was, slot de heks haar in eene
afgelegen toren in het bosch, die geen deur of
trap had ; alleen boven aan een klein venster.
Als de heks naar haar toe wilde, riep zij van
beneden ; “Rapunzel” werp uw haar naar be-
neden”. Rapunzel had prachtig lang haar, op
het bevel der heks wierp zij dan haar vlecht naar
beneden, en de oude klom daaraan naar boven.
Eenige jaren later reed de prins door het bosch
en kwam bij de toren. Hij hoorde door eene
heldere stem zingen en wilde naar de zangster
gaan, maar hij zocht te vergeefsch naar eene deur.
De prins kwam nu dagelijks bij de toren om naar
het gezang te luisteren. Toen hij eens achter een
boschje stond, kwam de heks en riep “Rapunzel laat
uw haar naar beneden,” en toen de heks daaraan
naar boven klom, dacht hij, zo, is dat de trap, dan
zal ik mijn geluk ook eens beproeven.
De volgenden dag ging hij naar de toren en riep:
“Rapunzel laat uw haar naar beneden.” Direct
vielen zij naar beneden, en hij klom er aan naar
boven. Rapunzel schrok, toen zij een man zag
komen, maar de prins was vriendelijk tegen
haar, en toen was zij niet bang meer voor hem.
Maar toen de heks vernam, dat er dagelijks een
prins bij Rapunzel kwam, werd zij zeer boos ;
nam eene schaar, knipte Rapunzel hare vlecht
af en verbande haar naar eene wildernis.
De afgeknipte vlecht bond zij aan eene haak vast,
en toen des avonds de prins kwam en riep: “Ra-
punzel laat uw haar naar beneden,” liet zij de vlecht
vallen, en de prins klom er tegen op. Toen hij boven
was en de heks woedend uit het raam kwam, viel
hij van schrik naar beneden.
Gelukkig was hij niet dood, maar viel in de doornen,
die hem zoo in de oogen staken, dat hij zonder te
kunnen zien in het bosch rond dwaalde. Hij at
niets als wortelen en bessen en treurde maar
over het verlies van zijne geliefde Rapunzel.
Zoo liep hij langen tijd wanhopig rond, tot hij in
de wildernis kwam, waar Rapunzel van verdriet
verkwijnde.
Toen zij hem zag, herkende zij hem terstond, viel
hem om de hals en weende van vreugde. Twee
van hare tranen vielen op zijne oogen, waardoor
hij direct weder kon zien.
De prins nam Rapunzel mede naar zijn rijk, waar
zij met vreugde ontvangen werden en zeer spoedig
trouwden. Niet land daarna stierf de koning,
en werden de prins en Rapunzel de heerschers
van het land.
[Deponiri.
Druck u Verlag v C. Burckardt's Nachs Weissenburg (Elsass)]
Er was eens een man en eene vrouw, die reeds
lang te vergeefsch naar een kind verlangden, tot
eindelijk de goede God hun wensch vervulde ;
en hun een kind beloofde.
Uit hun venster keek men in de tuin van eene
oude heks, waarin mooije saladeplanten groeiden.
De vrouw werd zoek, en toen de man haar vroeg
wat er aan schulde, zeide zij: als ik niet van die
Rapunzelplanten de eeten krijg, ga ik dood.
De man, die veel van zijne vrouw hield, dacht,
dat het dan maar beter was de planten te halen.
Hij wachtte tot de avond, nam een ladder en
klom over de muur in de tuin van de oude heks.
Toen hij de planten wilde afsnijden, kwam de heks
achter hem. “Hoe durft gij mijne planten afsnijden?”
riep zij. “Als mijne vrouw geene Rapunzelsalade
krijgt, sterft zij”, war zijn antwoord. “Welnu, neem
ze dan”, zeide zij, “maar dan moet gij mij het
kind geven”, en de man beloofde het.
Toen de ooijevaar het kind bracht, was het een
meisje. Dezelfden dag kwam de heks, en nam
het mede ; terwijl de moeder sliep. Zij noemde
het kind “Rapunzel”.
Rapunzel was het mooiste kind, dat bestond.
Toen zij 12 jaar was, slot de heks haar in eene
afgelegen toren in het bosch, die geen deur of
trap had ; alleen boven aan een klein venster.
Als de heks naar haar toe wilde, riep zij van
beneden ; “Rapunzel” werp uw haar naar be-
neden”. Rapunzel had prachtig lang haar, op
het bevel der heks wierp zij dan haar vlecht naar
beneden, en de oude klom daaraan naar boven.
Eenige jaren later reed de prins door het bosch
en kwam bij de toren. Hij hoorde door eene
heldere stem zingen en wilde naar de zangster
gaan, maar hij zocht te vergeefsch naar eene deur.
De prins kwam nu dagelijks bij de toren om naar
het gezang te luisteren. Toen hij eens achter een
boschje stond, kwam de heks en riep “Rapunzel laat
uw haar naar beneden,” en toen de heks daaraan
naar boven klom, dacht hij, zo, is dat de trap, dan
zal ik mijn geluk ook eens beproeven.
De volgenden dag ging hij naar de toren en riep:
“Rapunzel laat uw haar naar beneden.” Direct
vielen zij naar beneden, en hij klom er aan naar
boven. Rapunzel schrok, toen zij een man zag
komen, maar de prins was vriendelijk tegen
haar, en toen was zij niet bang meer voor hem.
Maar toen de heks vernam, dat er dagelijks een
prins bij Rapunzel kwam, werd zij zeer boos ;
nam eene schaar, knipte Rapunzel hare vlecht
af en verbande haar naar eene wildernis.
De afgeknipte vlecht bond zij aan eene haak vast,
en toen des avonds de prins kwam en riep: “Ra-
punzel laat uw haar naar beneden,” liet zij de vlecht
vallen, en de prins klom er tegen op. Toen hij boven
was en de heks woedend uit het raam kwam, viel
hij van schrik naar beneden.
Gelukkig was hij niet dood, maar viel in de doornen,
die hem zoo in de oogen staken, dat hij zonder te
kunnen zien in het bosch rond dwaalde. Hij at
niets als wortelen en bessen en treurde maar
over het verlies van zijne geliefde Rapunzel.
Zoo liep hij langen tijd wanhopig rond, tot hij in
de wildernis kwam, waar Rapunzel van verdriet
verkwijnde.
Toen zij hem zag, herkende zij hem terstond, viel
hem om de hals en weende van vreugde. Twee
van hare tranen vielen op zijne oogen, waardoor
hij direct weder kon zien.
De prins nam Rapunzel mede naar zijn rijk, waar
zij met vreugde ontvangen werden en zeer spoedig
trouwden. Niet land daarna stierf de koning,
en werden de prins en Rapunzel de heerschers
van het land.
[Deponiri.
Druck u Verlag v C. Burckardt's Nachs Weissenburg (Elsass)]
Onderwerp
AT 0310 - Maiden in the Tower.
AT 0310 - Maiden in the Tower. 
ATU 0310 - The Maiden in the Tower.
ATU 0310 - The Maiden in the Tower.
Beschrijving
De zwangere vrouw zou sterven als zij niet van de Rapunzelplanten zou eten. De man klom in de tuin van de heks om de planten te halen. Hij spreekt met de heks af dat hij het mag meenemen als hij het kind na de geboorte aan de heks geeft. De man besluit dit te doen en de heks noemt het kind 'Rapunzel'. Rapunzel wordt opgesloten in een hoge toren met een venster, zonder deur of trap. De heks kan naar binnen door via het lange haar van Rapunzel naar boven te klimmen. Een prins ontdekt dit en gaat op bezoek bij Rapunzel. Als de heks daarachter komt, wordt Rapunzel verbannen en door een list gooit de heks de prins uit het raam. Hij wordt blind door de doornen waar hij in valt en komt in het bos Rapunzel tegen. De tranen van Rapunzel komen in zijn oog waardoor hij weer kan zien. Ze trouwen en heersen samen over het rijk.
Bron
Centsprent Rapunzel
Naam Overig in Tekst
Rapunzel
Rapunzel
Datum Invoer
2016-01-06
Word count group
500-1000