ENGELB_12_012

Kl.H. Doar kan ik nich owwer oordeeln, meestieds dee dinger, ik zeg altied zoa. No as ik wet, dat dat kan, dat wat leu dat zeen könt en dit en dat, geleuf ik stellig, dat dat almoal nen achterground hef. D’r is hoast niks of doar zit wa nen achterground an, a’j doar deper op ingoat, want ik heb es iemand sprökn, nich sprökn, ik d’r bie wearkt, he was vrower misdener west, hele fienn warn dat vrower, ik heb gennen misdeaner west, goad trouw, dat heb ik zölf metmaakt en den man döar aajt raar owwer de geestelikheed owwer de pastoor en kaploans enorm, he gung nich meer noar de keark hen, meen je, dat ik me laat wijsmaken, zeg he, vroeger wel, maar nou niet meer, ik zeg: Jan, no mö’j es goad begriepn, ie hebt katholiek west, ie hebt misdeaner west en no kan oe wat zegn, op oe stearfbed kom ie doar wier op teruw, a’j de kaanst d’r vuur kriegt, nich eerder, dat nem ik ok aan, dree van ziene zöns warn bie ouns, he zölf, geneen van ziene dree zöns gungn nog noar de keark, hadn d’r gen schoold an, want de vaar en de moor gungn ok nich meer noar de keark, mer ik kenn hem goad, ik kon d’r nich meer eerlik bie blievn, in n auto doar wol he aait benzine in hebn en dat mog ik nooit opschrievn, ik zeg, at ie benzine wilt hebn, dan noteer ik, ie kriegt bie mie gen lieter benzine, of ik noteer t, want ik gung owwer de poomp, ik was op t lest ondeer, ik har d’r gen leavn meer bie, ik zeg tegn n ooldn te Coat tegn Isaak, nen versteandign keerl: No he’k wat op mien geweetn en dat wi’k met oe beproatn. Dat mag wa. A’j es met wilt goan, zeg he. Dan goa’k eavn met. Ik zeg, zoa en zoa, geet mie dat, wat möt ik doar metan, ik kan niks meer goad doon, alleen umdat ik dat nich wer. He zer, ik bin blier van, dat ie mie dat zegd, doar koomp nog wa n gegeevn moment, mer nich toogevn, zeg he, goad. Oh, wat was dat n gedoo, he zol zoargn, dat ik d’r oetkwam, mer he kwam d’r met bie de directie nich meer met kloar en dat löap zoa hoow, zoa hoow, twee van ziene zöns maakn nen misn, een zön en den aandern mos d’r ok oet, he was chef, he was de baas en dit en dat meer en zer, dan ga ik ook weg, dan mö’j mer goan, ie magt gearn blievn, dan mö’j mer goan, zeg he, Isaak te Coat, he, gung ok vot, ja no he mos vot, he har later nog gearn wier hebn kömn, nee doe stundn dee aandre jongs almoal achter mie en zedn: at he hier koump, dan goa wie vot. Doar was gen sprake van, he is nooit wier kömn. Dat wi’k dan mer zegn, a’j tot t eand wier owwergoat, zö’j op t stearfbed nog wier herinnern en dat is no gen lögnbak, wat ik oe no vertel, zölf zeek en op nen zundagmorgn stoa’k an de weg en wel kwam doar an. Die persoon in ne auto met ziene vrouw, he zeg: Herman, hoe gaat het? Ik zeg: Och best Jan en hoe is’t met oe? He huuln as n klean keend en he was zoa hard altied as nen bikkel, zoa hard as nen bikkel, wat he’j? Woar ziene vrouw bie was, he zeg: ik herinner mij die woorden, die jij mij toen eens een keer vertelde. Ik zeg, at dee woordn van toepassing zint, ik nem dee weur nich teruw, ik heb ze zegd, Ne wek later, he wördn zeek, he kwam op t katholieke zeeknhoes terecht, hij wol nen geestelikn hebn op stearfber, gennen pastoor, het mos nen poater wezn, den kon d’r vuur, Nen poater is d’r nog west, he hef hem hölpn, he is goad bedeend. ’s Andersmorge was he a doad. Het was precies oetkömn, wa’k hem zegd har. En doarum, ik kan wa mangs gekke dinger doon, mer zoa is t ok nog moal, het koomp aait nog moal wier um.

SINSAG 0487 - Vorbedeutung anderer Ereignisse.    SINSAG 0487 - Vorbedeutung anderer Ereignisse.   

De verteller heeft voorspeld dat een afvallige zich vlak voor zijn dood weer tot de kerk zou wenden.

Collectie Engelbertink, verslag 12, verhaal 12

Herman Klein Haarhuis    Herman Klein Haarhuis   

Jan    Jan   

Isaak ten Caat    Isaak ten Caat