Hoofdtekst
Dou hadden wie ’s oabens, mien vrouw en ik, hadden nog uut’weast. En mien moeke die leed ’n beetje aan astma, beetje met ’t hart. En dou ’s oabens kwam’ wie weer thuus en doe wie thuuskwam’n, wie hadden de fietsen in de schuur ‘zet, zoas wie zie neumen hier, en wie kwam’n in dea kamer, dou zag’n wie ons moeke doa zitten en toen was ze echt benauwd. Doe zeg ik, eh…: “Ze’k ’n dokter hoalen?”
“Dat ken hoas neet mier, jong,” zeas te “want.. doch ’t is nacht. Ie ken dokter neet kriegen.”
[…?…] und Smit hier ins louch kunt, dei hed wal nachttelefoon. Ie ken dokter wel bellen. Now wal, dou dan maar, den is ’r gehoald.
Ik bin heen’egoan. Ben weer eh… doar det koamertje goan, noar ’t schure, ‘k had fietse weer ’pakt en ik bin heen’goan. Dokter is ’kom’n, het ’n spuitje ’geeb’n en toen is ’t ook ’zakt, maar nait zie hed wel rust.
Eh… aignste nacht, aignst.. aignste mör’n, maar wat ik doamit zeggen wol, dat hadden wie vaar weken veur tied, toen lagen mien vrouw en ik op bedde en ook mien ol luu die hadden det ’uurd, of ik was d’r nog nait en doe zeg mien vrouw: Is doe vanoavend al eerder in schure ’weast en fietse doar neer’zet?”
Doe zeg ik: “Nee, hoe komst doe bie?”
“Nou,” zee ze, “de ziedeure die is vanoabend open‘goan, hij is weer dich’goan en doa heb ik niks weer ’huurd.”
Nou, ik zeg: “Doe hes die wat verbeeld.”
“Nee, ik heb toch dudelijk ’huurd.”
Mien moeke zegt: “Nou, ’t is net alsof ‘r vannachs ain aanlopen komt, ai de deure lös, ik huur ‘m dudelijk loupen en toen huur ik niks meer en d’ is niks.”
Maar eh… do zij zo benauwd was, do is det precies net zo oet’kom’n. Zoas ik doarnet al vertelde, do bin ik d’r weer uut’goan, noar dokter heen en dokter dea is ’kom’n, die is door ’t padje ’loop’n, en de veurdeur open’edoan, hij heef nait weer dicht’doon, hij is bij mijn moeke ‘kom’n, heeft ‘r behanneld en is ook net zo weer weg’goan. En det hebben wee zus baid ’eurd en ook dit, wat la… later nog eben tussen môst, is dat ik, doe lang wie ’s oabens ook was d’r nog niks gebeurd, mien vrouw had det ierder almoal ‘eurd, moar doa ‘s oabens lag’n wee weer met ‘nander op bed en doe heurden wee ’t baide. Wee zieden d’ ens: “Die ziedeure gaat weer open.” En dea ging ook weer dicht. Ik bin d’r of’goan, ik heb ‘keken, was niks. En de ziedeure was dicht. Moar loater heb ik wol g‘zegd, as ik nog… ik heb ’t ook wel eens aan een familielid van mie verteld. “Gebuird niet,” zeggen ze. Maar wat ik zain heb en beleefd heb, doa stoa ik op! Heb zoe ‘t mit’maakt.
“Dat ken hoas neet mier, jong,” zeas te “want.. doch ’t is nacht. Ie ken dokter neet kriegen.”
[…?…] und Smit hier ins louch kunt, dei hed wal nachttelefoon. Ie ken dokter wel bellen. Now wal, dou dan maar, den is ’r gehoald.
Ik bin heen’egoan. Ben weer eh… doar det koamertje goan, noar ’t schure, ‘k had fietse weer ’pakt en ik bin heen’goan. Dokter is ’kom’n, het ’n spuitje ’geeb’n en toen is ’t ook ’zakt, maar nait zie hed wel rust.
Eh… aignste nacht, aignst.. aignste mör’n, maar wat ik doamit zeggen wol, dat hadden wie vaar weken veur tied, toen lagen mien vrouw en ik op bedde en ook mien ol luu die hadden det ’uurd, of ik was d’r nog nait en doe zeg mien vrouw: Is doe vanoavend al eerder in schure ’weast en fietse doar neer’zet?”
Doe zeg ik: “Nee, hoe komst doe bie?”
“Nou,” zee ze, “de ziedeure die is vanoabend open‘goan, hij is weer dich’goan en doa heb ik niks weer ’huurd.”
Nou, ik zeg: “Doe hes die wat verbeeld.”
“Nee, ik heb toch dudelijk ’huurd.”
Mien moeke zegt: “Nou, ’t is net alsof ‘r vannachs ain aanlopen komt, ai de deure lös, ik huur ‘m dudelijk loupen en toen huur ik niks meer en d’ is niks.”
Maar eh… do zij zo benauwd was, do is det precies net zo oet’kom’n. Zoas ik doarnet al vertelde, do bin ik d’r weer uut’goan, noar dokter heen en dokter dea is ’kom’n, die is door ’t padje ’loop’n, en de veurdeur open’edoan, hij heef nait weer dicht’doon, hij is bij mijn moeke ‘kom’n, heeft ‘r behanneld en is ook net zo weer weg’goan. En det hebben wee zus baid ’eurd en ook dit, wat la… later nog eben tussen môst, is dat ik, doe lang wie ’s oabens ook was d’r nog niks gebeurd, mien vrouw had det ierder almoal ‘eurd, moar doa ‘s oabens lag’n wee weer met ‘nander op bed en doe heurden wee ’t baide. Wee zieden d’ ens: “Die ziedeure gaat weer open.” En dea ging ook weer dicht. Ik bin d’r of’goan, ik heb ‘keken, was niks. En de ziedeure was dicht. Moar loater heb ik wol g‘zegd, as ik nog… ik heb ’t ook wel eens aan een familielid van mie verteld. “Gebuird niet,” zeggen ze. Maar wat ik zain heb en beleefd heb, doa stoa ik op! Heb zoe ‘t mit’maakt.
Onderwerp
SINSAG 0487 - Vorbedeutung anderer Ereignisse.
SINSAG 0487 - Vorbedeutung anderer Ereignisse. 
SINSAG 0456 - Der Poltergeist im Hause
SINSAG 0456 - Der Poltergeist im Hause
Beschrijving
Meerdere malen hoorden mensen deuren open en dicht gaan, in huis en in de schuur, en ze hoorden ook iemand lopen, maar er was niemand. Eén keer kwam hetgeen ze hoorden later uit, nl. toen ’s avonds de dokter gehaald moest worden.
Bron
Radio-uitzending Vonken onder de As (NOS)
Commentaar
"Smit" zou in deze tekst ook een beroep kunnen zijn i.p.v. een naam.
Naam Overig in Tekst
Smit
Smit