Hoofdtekst
De heksen vechten
Bij een brouwer en distillateur te Wijk-Maastricht werden telkens het bier en de jenever veranderd in water. Dit deed de man veel schade en zijn zaken gingen erg achteruit. Een oude knecht van hem meende dat er hekserij in het spel was. De brouwer wilde dat niet geloven. Maar de knecht drong zo lang bij hem aan, dat hij toestemming gaf om twee knechts in de kelders de wacht te laten houden. Zij verscholen zich achter de vaten.
Te middernacht verscheen er een zwarte kat in de brouwerij en nu zagen de beide mannen dat zij over de kranen van de vaten sprong. De volgende morgen bevonden zij dat alle bier weer in water was vergaan.
De brouwer liet nogmaals wacht houden en toen gelukte het de oudste knecht de kat met een knuppel zo te raken, dat zij hinkend wegliep. De volgende morgen was het bier weer in water veranderd.
Mevrouw liet die morgen zeggen, dat zij niet naar beneden kon komen. Zij voelde zich niet wel en zou die dag wel in bed blijven.
Mijnheer wilde een dokter laten halen, maar daar wilde mevrouw niets van weten. Hij wilde echter zekerheid hebben en toen hij weer gestommel hoorde op de kamer van zijn vrouw, ging hij door het sleutelgat kijken en zag, dat zij hinkend door de kamer liep.
Hij begon haar nu wel te verdenken, doch wilde het niet stellig geloven. Het was te pijnlijk.
De plaag van het verwaterend bier en de verwaterende jenever hield na dat voorval op; de brouwer was al blij, want de zaken gingen weer goed.
Toen begon er een ziekte onder zijn kinderen te komen. De dokters wisten geen raad en de oudste onder hen gaf de brouwer te verstaan dat hier wel iemand anders moest helpen dan een dokter.
De brouwer herinnerde zich nu weer de tegenspoed met zijn brouwsel. Hij ging er eens over praten met de deken van Wijk. De deken zeide hem, dat hij aan dergelijke zaken niet moest geloven, maar wilde hij nu absoluut iets doen, dan raadde hij hem de bedjes van de kinderen te laten verbranden.
De brouwer zeide er niets van tegen zijn vrouw en wachtte de gelegenheid af dat zij op reis was. Toen liet hij de bedjes op de achterplaats bij elkaar brengen en beval een van zijn knechten ze te verbranden. Nauwelijks begon de vlam het beddegoed te zengen, of onder een geweldig misbaar kwam daar een gedaante van een wijf aangevlogen en poogde met haar bezemsteel de knecht te beletten de andere bedjes aan te steken. Er verschenen nog zes andere, oudere wijven, om dat eerste wijf bij te staan.
Andere knechts kwamen nu te hulp en zo lukte het hun toch, na een geregeld vechten met de wijven, de bedjes tot as te verbranden.
Het jongste wijf had de meeste tegenstand geboden en het was de oudste knecht gelukt haar zo op een been te slaan, dat het wel gebroken moest wezen. Het wijf viel, kon niet meer recht, doch werd door de andere wijven weggevoerd.
De volgende morgen kreeg de brouwer een brief van zijn vrouw, dat zij in de eerste zes weken niet terug kon komen, want zij had tijdens een uitstapje een been gebroken.
Met een bedroefd hart moest de brouwer wel terugschrijven, dat hij nu genoeg wist en dat hij haar niet meer het huis binnen zou laten. Met een heks wilde hij niets meer te doen hebben.
Bij een brouwer en distillateur te Wijk-Maastricht werden telkens het bier en de jenever veranderd in water. Dit deed de man veel schade en zijn zaken gingen erg achteruit. Een oude knecht van hem meende dat er hekserij in het spel was. De brouwer wilde dat niet geloven. Maar de knecht drong zo lang bij hem aan, dat hij toestemming gaf om twee knechts in de kelders de wacht te laten houden. Zij verscholen zich achter de vaten.
Te middernacht verscheen er een zwarte kat in de brouwerij en nu zagen de beide mannen dat zij over de kranen van de vaten sprong. De volgende morgen bevonden zij dat alle bier weer in water was vergaan.
De brouwer liet nogmaals wacht houden en toen gelukte het de oudste knecht de kat met een knuppel zo te raken, dat zij hinkend wegliep. De volgende morgen was het bier weer in water veranderd.
Mevrouw liet die morgen zeggen, dat zij niet naar beneden kon komen. Zij voelde zich niet wel en zou die dag wel in bed blijven.
Mijnheer wilde een dokter laten halen, maar daar wilde mevrouw niets van weten. Hij wilde echter zekerheid hebben en toen hij weer gestommel hoorde op de kamer van zijn vrouw, ging hij door het sleutelgat kijken en zag, dat zij hinkend door de kamer liep.
Hij begon haar nu wel te verdenken, doch wilde het niet stellig geloven. Het was te pijnlijk.
De plaag van het verwaterend bier en de verwaterende jenever hield na dat voorval op; de brouwer was al blij, want de zaken gingen weer goed.
Toen begon er een ziekte onder zijn kinderen te komen. De dokters wisten geen raad en de oudste onder hen gaf de brouwer te verstaan dat hier wel iemand anders moest helpen dan een dokter.
De brouwer herinnerde zich nu weer de tegenspoed met zijn brouwsel. Hij ging er eens over praten met de deken van Wijk. De deken zeide hem, dat hij aan dergelijke zaken niet moest geloven, maar wilde hij nu absoluut iets doen, dan raadde hij hem de bedjes van de kinderen te laten verbranden.
De brouwer zeide er niets van tegen zijn vrouw en wachtte de gelegenheid af dat zij op reis was. Toen liet hij de bedjes op de achterplaats bij elkaar brengen en beval een van zijn knechten ze te verbranden. Nauwelijks begon de vlam het beddegoed te zengen, of onder een geweldig misbaar kwam daar een gedaante van een wijf aangevlogen en poogde met haar bezemsteel de knecht te beletten de andere bedjes aan te steken. Er verschenen nog zes andere, oudere wijven, om dat eerste wijf bij te staan.
Andere knechts kwamen nu te hulp en zo lukte het hun toch, na een geregeld vechten met de wijven, de bedjes tot as te verbranden.
Het jongste wijf had de meeste tegenstand geboden en het was de oudste knecht gelukt haar zo op een been te slaan, dat het wel gebroken moest wezen. Het wijf viel, kon niet meer recht, doch werd door de andere wijven weggevoerd.
De volgende morgen kreeg de brouwer een brief van zijn vrouw, dat zij in de eerste zes weken niet terug kon komen, want zij had tijdens een uitstapje een been gebroken.
Met een bedroefd hart moest de brouwer wel terugschrijven, dat hij nu genoeg wist en dat hij haar niet meer het huis binnen zou laten. Met een heks wilde hij niets meer te doen hebben.
Onderwerp
TM 3101 - Heks maakt kind (mens, dier) ziek 
TM 3101 - Heks maakt kind (mens, dier) ziek 
Beschrijving
Een brouwer en distillateur komt erachter dat zijn vrouw een heks is. Eerst werd het bier en jenever in zijn werkplaats in water veranderd, later werden de kinderen ziek. Aanvankelijk wil de man het niet geloven. Maar de vrouw is duidelijk in de gedaante van een zwarte kat aanwezig bij alle narigheid.
Bron
Kemp, Pierre. Limburgs Sagenboek. Gebrs van Aelst. Maastricht, 1925.
Herdruk: ca. 1970
Herdruk: ca. 1970
Commentaar
1925 (Herdruk ca. 1970)
Dit verhaal is te vinden in het hoofdstuk 'Van heksen en maren'.
Heks maakt kind (mens) ziek
Naam Overig in Tekst
Wijk-Maastricht
Wijk-Maastricht
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20