Hoofdtekst
Er waren eens een arme jongen en een arm meisje. Ze konden lang niet rondkomen van hun studiefinanciering en omdat ze van huis weggelopen waren, weigerden hun ouders ook maar een cent bij te dragen aan hun levensonderhoud. "Neem maar een krantenwijk", schreef de vader van Hans. "Ga maar ergens achter de kassa zitten", riep de moeder van Grietje door de telefoon.
In hun onnozelheid dachten Hans en Grietje dat een reis naar Groningen wellicht uitkomst zou kunnen bieden. Als ze zich daar nu eens beklaagden over de onwil van hun ouders en probeerden wat geld van het Rijk los te peuteren?
Nu was dit gemakkelijker bedacht dan gedaan. Hun gratis OVjaarkaart was nog steeds niet binnen en Grietjes fiets was net weer gestolen. Ze zouden de lange reis op een rijwiel moeten ondernemen. Ze besloten de kortst mogelijke route te nemen en gingen ondanks alle tegenslag welgemoed op weg.
Na vijftien kilometer ontdekte Hans dat zijn conditie overeenkwam met die van de gemiddelde student. Grietje merkte op dat het wel erg donker begon te worden. Het werd tijd om uit te zien naar een onderkomen voor de nacht.
Gelukkig bevonden ze zich op dat moment middenin een bos. Weliswaar is dat niet een oord waar veel opvangplaatsen van het Leger des Heils of Jongeren Aanloop Centra te vinden zijn, maar hoofdpersonen in sprookjes zien daar toch meestal wel een lichtje tussen de bomen schijnen.
In dit geval bleek het afkomstig te zijn van een buitenlantaarn, behorend bij een alleraardigst bungalowtje in het groen.
'Wat een snoeperig huisje!" riep Grietje uit. "Ik vraag me af wie daar woont."
Meteen zwaaide de voordeur open. Een grijsgekostumeerde jongeman van een jaar of dertig stapte naar buiten met uitgestoken hand.
"Aangenaam", sprak hij. "Heckx, van de AMOR-bank. Wij lenen met liefde. Mag ik een hypotheekadvies aan u uitbrengen? Wat is uw inkomen, als ik vragen mag?"
"Basisbeurs," zei Hans, "maar ik ga binnenkort economie studeren."
"Ook basisbeurs," zei Grietje, "maar ik kies exact."
"Hoogst interessant", mompelde de heer Heckx. Hij toverde een apparaatje uit zijn binnenzak en sloeg driftig aan het rekenen. "Huis, studie, bankstel, autootje, tv, wasautomaat, koelkast, fornuis en ziektekosten in een contract. Looptijd veertig jaar. Over vijf jaar begint u terug te betalen. Akkoord?"
"Moment", zei Hans en wendde zich tot Grietje. 'Wil je mijn voordeurdeler worden?"
"Graag", antwoordde het meisje. "Dat begeleid kamerbewonen is ook maar niets. Als er even iets misgaat, ben je zo weer RIAGG-klant."
Vijf jaar later waren ze allebei afgestudeerd. Hans kreeg ergens een baan als bedrijfskundige of zoiets, en Grietje werd lerares wis- en natuurkunde.
Helaas bleek meneer Heckx lang niet zo vriendelijk als hij zich had voorgedaan. Elke maand, als Hans een flinke stapel bankbiljetten door de tralies van zijn loket stak, gluurde hij hem argwanend aan, telde het bedrag wel drie keer na en controleerde het op echtheid.
Het weinige geld dat Hans en Grietje overhielden, gaven ze uit aan fabrieksbrood, huishoudjam en Hema-kleding. Ze waren arm, maar niet ongelukkig. Het enige dat hen speet, was dat er geen kinderen in en rond hun huisje speelden. Maar natuurlijk begrepen ze heel goed dat je niet alles kon hebben en dat een zwangerschap voorlopig een onmogelijkheid zou blijven. Want als je ergens een perfect voorbehoedmiddel krijgt, dan is het wel bij de bank.
Onderwerp
AT 0327A - Hansel and Gretel   
ATU 0327A - Hansel and Gretel.   
Beschrijving
Bron
Commentaar
Naam Overig in Tekst
Hans   
Grietje   
Rijk   
Staat   
Leger des Heils   
Jongeren Aanloop Centra   
Heckx   
AMOR-bank   
OVjaarkaart   
RIAGG   
Naam Locatie in Tekst
Groningen   
hema