Hoofdtekst
Verhaal uit het leven van vriend Spin
[...]
Eertijds, d.i. sedert onheugelijke tijden, toen de dieren nog spraken...
Nu ga ik U een verhaal doen van vriend Spin en vriend Olifant.
Wij weten allen, dat vriend Olifant niet iemand is om meê te spotten, en dat hij een krachtig en sterk dier is.
Op zekeren morgen kwam vriend Spin, verregaand onbeschaamdweg vriend Olifant voorstellen, om met hem een weddenschap aan te gaan, wie van hen beiden de sterkste zou blijken te zijn.
Olifant dacht er niet verder over na, of hem misschien ook een strik gespannen werd. Hij sprong op, stak zijn langen snuit in de lucht en lachte zóó hartelijk, dat de kleine tandjes, die God de Heer hem gaf, om zijn oogen en ooren schoon te maken, te zien kwamen.
Vriend Spin draaide zijn knevels op, streek zijn baard, likte zich de lippen en ging heen, om de list, die hij zou aanwenden, Olifant het af te winnen, te overpeinzen. Tienmaal sloeg hij zich voor het hoofd en stampte hij met zijn grooten zwaren schoen tegen den grond, om een middel te bedenken, om dezen grooten woudbewoner beet te nemen. Toen het schemerde, ging vriend Spin aan het strand en floot hij, om de grootste visch van de Spaansche groene zee tot zich te roepen; deze grootste visch heet Walvisch.
Een kwartiertje daarna begon de zee onstuimig te worden en schoten de golven als bergen omhoog, terwijl deze opspoten als een vulkaan, die uit zijn kraters lava en asch werpt.
Walvisch kwam aan wal.
Vriend Spin schrikte vreeselijk en beefde van zijn hoofd tot zijn teenen; een rilling ging door zijn leden, en met tranen in de oogen verzocht hij Walvisch, hem aldus aansprekende: "Ik ben een arm klein ding te midden van alle andere schepselen en ben toch in een bittere verzoeking gevallen. Ach, moeder der zee, gij alleen kunt mij helpen en niemand anders ter wereld."
"Spin, jou kwajongen, je zanikt; sedert je me aan wal geroepen hebt, doe je niets dan smeeken en tot nu toe heb je niets gezegd."
"Eerwaardige, ontferm u over mij, rampzalige! Ach, daar God het wil, zal ik beginnen:
Vriend Olifant ontmoette mij op een hoek van Quatre-Bras, juist op de plek, waar de slag het hevigst was, die daar door vriend Napoleon werd geleverd.
Wij spraken over dien slag en hij verdiepte zich in herinneringen, toen, omdat vriend Olifant Engelschman is, hij plotseling woest en driftig werd. Hij wilde mij slaan, maar gelukkig voor mij, dat ik klein ben, want ik maakte me uit de voeten en verborg me. In mijne verontwaardiging heb ik gescholden op alle grooten der aarde en der zee."
"Jou kwajongen, voor mij hebt gij geen eerbied; ik zal je dat betaald zetten."
Wij allen weten, hoe slim Spin is.
Hij ging toen ook met Walvisch een weddenschap aan, zeggende: "Wel groote bewoner der zee; ik ga een lang en sterk kabeltouw leenen; daarvan zult gij het ene eind om uw middel slaan en het andere zal ik, aan wal blijvende, om mijn middel binden; dan zullen wij op een gegeven teeken aan het trekken gaan; brengt gij mij in zee, dan... doch breng ik je aan land dan... is hij, die het wint de sterkste van ons beiden.
Maar vóór alles, sta mij toe, van mijn vrouw en kinderen afscheid te gaan nemen."
Moeder Walvisch dacht er ook niet verder over na en zei: "Ja, het is goed."
"Twee dagen na heden zullen wij den strijd aanbinden te omstreeks drie uur, drie minuten en eenige seconden."
Hierdoor vond Spin tijd en gelegenheid, om naar Olifant toe te gaan en dezen onbeschaamdweg uit te dagen.
Olifant, ofschoon geen onbeduidende, sprong op en zei: "Het is goed, jou vagebond van een kleinen kwajongen, ik zal je doen zien, wie sterker is."
Olifant vroeg: "Op welke wijze zullen wij de weddenschap aangaan?"
"Olifant, ik zal een kabeltouw om uw middel binden en gij zult midden in het bosch blijven, terwijl ik aan het strand zal gaan staan, met het andere eind van het touw om mijn middel gebonden, en dan zullen wij op een te geven teeken naar elkander toe gaan trekken en hij, die den ander naar zich toetrekt, zal overwinnaar zijn en het recht hebben te eischen, wat hem gelieft."
Welnu, Broeders en Zusters, wat denkt ge, dat Spin gedaan heeft? Hij wacht af tot op het oogenblik, dat met Walvisch was overeengekomen. Toen gaat hij met een tros kabeltouw van 100 meter lengte naar Walvisch toe en bindt dit om diens middel, keert terug en bindt het aan het andere eind om Olifant's middel, plaatst zijn broeder, overeenkomstig een met hem gemaakte afspraak, in het midden, om het sein tot den strijd te geven en verwijdert zich in de richting van het strand, zijn broeder toeroepende, dat hij alleen te roepen had: "Het is tijd."
Toen het uur van den strijd gekomen was, riep de broeder van Spin: "Het is tijd."
Olifant en Walvisch begonnen nu, in tegenovergestelde richting zich bewegende, te trekken: Walvisch in zee en Olifant op land, zoodat geen van beiden den andere kon zien. Dit heen en weêr trekken duurde geruimen tijd, zonder dat deze twee gevaarten elkander konden zien of op elkander iets winnen.
Olifant was hierover verbaasd en kon er zich geen denkbeeld van vormen. Tot zijn geluk kwam zijn jonge zuster daar langs, die zag, dat het kabeltouw van het water uit getrokken werd en dat de zee zeer onstuimig was.
Spin, die ook geen gek was, bemerkte hoe het zusje van Olifant dit alles gadesloeg, en, uit vrees dat zij dit haar broeder zou gaan mededeelen, maakte hij zich onmiddellijk uit de voeten. Hij vluchtte het bosch in en ging zich verbergen in het skelet van een olifant; want hij voorzag, wat hem te wachten stond.
Het zusje van Olifant ging naar haar broeder toe en zei tot dezen: "Jou gek, het is niet Spin, maar Walvisch in de zee, die aan het touw trekt en daardoor is voor jou de kans op winnen verkeken." Onmiddellijk daarop zond Olifant aan Walvisch een boodschap, hem daarbij alles mededelende. Onmiddellijk ontdeden zij zich beiden van het kabeltouw.
Zij dienden een klacht in tegen Spin bij het Boschgerecht; maar Spin, slimmer dan beiden te zamen, had zich den tijd benuttigd, om een huwelijk aan te gaan met de Prinses van het land, zoodat hij niet meer voor het Boschgerecht kon worden betrokken.
Welnu, broeders en zusters, leert hieruit, dat het niet aangaat dat grooten der aarde zich met hun minderen inlaten.
[...]
Eertijds, d.i. sedert onheugelijke tijden, toen de dieren nog spraken...
Nu ga ik U een verhaal doen van vriend Spin en vriend Olifant.
Wij weten allen, dat vriend Olifant niet iemand is om meê te spotten, en dat hij een krachtig en sterk dier is.
Op zekeren morgen kwam vriend Spin, verregaand onbeschaamdweg vriend Olifant voorstellen, om met hem een weddenschap aan te gaan, wie van hen beiden de sterkste zou blijken te zijn.
Olifant dacht er niet verder over na, of hem misschien ook een strik gespannen werd. Hij sprong op, stak zijn langen snuit in de lucht en lachte zóó hartelijk, dat de kleine tandjes, die God de Heer hem gaf, om zijn oogen en ooren schoon te maken, te zien kwamen.
Vriend Spin draaide zijn knevels op, streek zijn baard, likte zich de lippen en ging heen, om de list, die hij zou aanwenden, Olifant het af te winnen, te overpeinzen. Tienmaal sloeg hij zich voor het hoofd en stampte hij met zijn grooten zwaren schoen tegen den grond, om een middel te bedenken, om dezen grooten woudbewoner beet te nemen. Toen het schemerde, ging vriend Spin aan het strand en floot hij, om de grootste visch van de Spaansche groene zee tot zich te roepen; deze grootste visch heet Walvisch.
Een kwartiertje daarna begon de zee onstuimig te worden en schoten de golven als bergen omhoog, terwijl deze opspoten als een vulkaan, die uit zijn kraters lava en asch werpt.
Walvisch kwam aan wal.
Vriend Spin schrikte vreeselijk en beefde van zijn hoofd tot zijn teenen; een rilling ging door zijn leden, en met tranen in de oogen verzocht hij Walvisch, hem aldus aansprekende: "Ik ben een arm klein ding te midden van alle andere schepselen en ben toch in een bittere verzoeking gevallen. Ach, moeder der zee, gij alleen kunt mij helpen en niemand anders ter wereld."
"Spin, jou kwajongen, je zanikt; sedert je me aan wal geroepen hebt, doe je niets dan smeeken en tot nu toe heb je niets gezegd."
"Eerwaardige, ontferm u over mij, rampzalige! Ach, daar God het wil, zal ik beginnen:
Vriend Olifant ontmoette mij op een hoek van Quatre-Bras, juist op de plek, waar de slag het hevigst was, die daar door vriend Napoleon werd geleverd.
Wij spraken over dien slag en hij verdiepte zich in herinneringen, toen, omdat vriend Olifant Engelschman is, hij plotseling woest en driftig werd. Hij wilde mij slaan, maar gelukkig voor mij, dat ik klein ben, want ik maakte me uit de voeten en verborg me. In mijne verontwaardiging heb ik gescholden op alle grooten der aarde en der zee."
"Jou kwajongen, voor mij hebt gij geen eerbied; ik zal je dat betaald zetten."
Wij allen weten, hoe slim Spin is.
Hij ging toen ook met Walvisch een weddenschap aan, zeggende: "Wel groote bewoner der zee; ik ga een lang en sterk kabeltouw leenen; daarvan zult gij het ene eind om uw middel slaan en het andere zal ik, aan wal blijvende, om mijn middel binden; dan zullen wij op een gegeven teeken aan het trekken gaan; brengt gij mij in zee, dan... doch breng ik je aan land dan... is hij, die het wint de sterkste van ons beiden.
Maar vóór alles, sta mij toe, van mijn vrouw en kinderen afscheid te gaan nemen."
Moeder Walvisch dacht er ook niet verder over na en zei: "Ja, het is goed."
"Twee dagen na heden zullen wij den strijd aanbinden te omstreeks drie uur, drie minuten en eenige seconden."
Hierdoor vond Spin tijd en gelegenheid, om naar Olifant toe te gaan en dezen onbeschaamdweg uit te dagen.
Olifant, ofschoon geen onbeduidende, sprong op en zei: "Het is goed, jou vagebond van een kleinen kwajongen, ik zal je doen zien, wie sterker is."
Olifant vroeg: "Op welke wijze zullen wij de weddenschap aangaan?"
"Olifant, ik zal een kabeltouw om uw middel binden en gij zult midden in het bosch blijven, terwijl ik aan het strand zal gaan staan, met het andere eind van het touw om mijn middel gebonden, en dan zullen wij op een te geven teeken naar elkander toe gaan trekken en hij, die den ander naar zich toetrekt, zal overwinnaar zijn en het recht hebben te eischen, wat hem gelieft."
Welnu, Broeders en Zusters, wat denkt ge, dat Spin gedaan heeft? Hij wacht af tot op het oogenblik, dat met Walvisch was overeengekomen. Toen gaat hij met een tros kabeltouw van 100 meter lengte naar Walvisch toe en bindt dit om diens middel, keert terug en bindt het aan het andere eind om Olifant's middel, plaatst zijn broeder, overeenkomstig een met hem gemaakte afspraak, in het midden, om het sein tot den strijd te geven en verwijdert zich in de richting van het strand, zijn broeder toeroepende, dat hij alleen te roepen had: "Het is tijd."
Toen het uur van den strijd gekomen was, riep de broeder van Spin: "Het is tijd."
Olifant en Walvisch begonnen nu, in tegenovergestelde richting zich bewegende, te trekken: Walvisch in zee en Olifant op land, zoodat geen van beiden den andere kon zien. Dit heen en weêr trekken duurde geruimen tijd, zonder dat deze twee gevaarten elkander konden zien of op elkander iets winnen.
Olifant was hierover verbaasd en kon er zich geen denkbeeld van vormen. Tot zijn geluk kwam zijn jonge zuster daar langs, die zag, dat het kabeltouw van het water uit getrokken werd en dat de zee zeer onstuimig was.
Spin, die ook geen gek was, bemerkte hoe het zusje van Olifant dit alles gadesloeg, en, uit vrees dat zij dit haar broeder zou gaan mededeelen, maakte hij zich onmiddellijk uit de voeten. Hij vluchtte het bosch in en ging zich verbergen in het skelet van een olifant; want hij voorzag, wat hem te wachten stond.
Het zusje van Olifant ging naar haar broeder toe en zei tot dezen: "Jou gek, het is niet Spin, maar Walvisch in de zee, die aan het touw trekt en daardoor is voor jou de kans op winnen verkeken." Onmiddellijk daarop zond Olifant aan Walvisch een boodschap, hem daarbij alles mededelende. Onmiddellijk ontdeden zij zich beiden van het kabeltouw.
Zij dienden een klacht in tegen Spin bij het Boschgerecht; maar Spin, slimmer dan beiden te zamen, had zich den tijd benuttigd, om een huwelijk aan te gaan met de Prinses van het land, zoodat hij niet meer voor het Boschgerecht kon worden betrokken.
Welnu, broeders en zusters, leert hieruit, dat het niet aangaat dat grooten der aarde zich met hun minderen inlaten.
Onderwerp
AT 0291 - Deceptive Tug-of-war
AT 0291 - Deceptive Tug-of-war 
ATU 0291 - Deceptive Tug-of-war.
ATU 0291 - Deceptive Tug-of-war.
Beschrijving
Anansi de spin laat de walvis en de olifant een wedstrijdje touwtrekken tegen elkaar, zonder dat ze dat weten. Als ze erachter komen, trouwt Anansi snel met een prinses, zodat hij niet meer voor het gerecht gedaagd kan worden.
Bron
H. van Cappelle: Mythen en Sagen uit West-Indië. Zutphen 1926, p. 299-303.
Commentaar
Zie onder Beeld een foto van verzamelaar geoloog Herman van Cappelle. Er wordt in het verhaal verwezen naar de veldslag bij Quatre-Bras (in huidig België) in 1815 tussen Napoleontische troepen en een alliantie van troepen, o.a. onder leiding van de hertog van Wellington.
Naam Overig in Tekst
Anansi
Anansi
Walvisch
Walvisch
God de Heer
God de Heer
Spaanse
Spaanse
Engelsman
Engelsman
Spin
Spin
Olifant
Olifant
Napoleon
Napoleon
Naam Locatie in Tekst
Quatre-Bras
Quatre-Bras
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20