Aardappels die niet willen groeien zijn betoverd.
Bij ziek kind raad van duivelbanner een stopnaald in water te koken, waarna de heks komt. In kussen wordt krans gevonden.
Als iemand last had van wratten werden de wratten geteld en daarna werd er met een stuk rauwe aardappel over gewreven. Na verloop van tijd verdwenen de wratten.
Als je met een hooivork je hand verwond had kon je dit genezen door de hooivork in de beerput te zetten. Je kon de hooivork ook in een stuk spek of in een aardappel zetten.
Een eigenwijze schipper weet altijd waar het schip is, door de aarde te proeven die met het dieplood naar boven wordt gehaald. De bemanning wil een grap uithalen en smeert aardappelklei uit het ruim in het lood. De kapitein schrikt na het proeven en…
Op een turfschip zegt moeder tegen de kinderen dat zij alvast mogen bidden, terwijl zij de aardappels over de reling van het schip gaat afgieten. Even later komt ze boven dat de kinderen nu ook mogen danken. Tijdens het afgieten van het water zijn de…
Tijdens het werk op een steiger valt een van de bouwvakkers naar beneden. Hij is op slag dood. Zijn collega's tossen erom wie het aan de echtgenote moet vertellen. De bouwvakker draalt er eerst lang omheen, maar vertelt dan aan de vrouw dat haar man…
Het schip 'De Almacht' had een schipper die heel veel verstand had van navigatie. Hij kon aan het loodje dat in zee werd gegooid, proeven wat de positie van het schip was. Een paar koksmaten willen de schipper testen door het loodje door de…
Nelis jammert over de armoede van vroeger. Bij de bakker vroeg hij om broodkruimels. Hij zei dan: 'As ut ken, een bietjie grof, want we krijge vanavond visite!'
Een vrouw vraagt de bode of hij honderd gulden kan wisselen. 'Al was 't ook duzend, wichter!' antwoordde hij. De man wilde laten zien dat hij wel zoveel geld had.
Jan (of Luie Evert of Stel) is een vrome luiaard, die niet van werken houdt, maar steeds vroom bidt. Hij bidt tot de Heer, waarop er een zak aardappelen uit de schoorsteen valt, die de buurman er door heen gooit. Na verloop van tijd zijn de buren…